گرد و غبار سراسری، بحرانی رها شده

در سال‌های اخیر، پدیده گرد و غبار به یکی از بحران‌های جدی زیست‌محیطی در ایران تبدیل شده است.

گرد و غبار سراسری، بحرانی رها شده

در سال‌های اخیر، پدیده گرد و غبار به یکی از بحران‌های جدی زیست‌محیطی در ایران تبدیل شده است.
این معضل نه تنها بر سلامت جسمی و روانی مردم تأثیر می‌گذارد، بلکه به اقتصاد و زندگی روزمره آنها نیز آسیب‌های جدی وارد می‌کند. تنگ شدن نفس مردم در برابر این گرد و غبار، واقعیتی تلخ است که نیازمند توجه و اقدام فوری است.
گرد و غبار، به عنوان یک پدیده طبیعی، در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد؛ اما در ایران، عوامل انسانی و محیطی به شدت بر تشدید این پدیده تأثیر گذاشته‌اند.
خشک شدن دریاچه‌ها، تغییرات اقلیمی، بی‌توجهی به مدیریت منابع آب و زمین، و تخریب جنگل‌ها و مراتع، همگی دست به دست هم داده‌اند تا ایران با بحران گرد و غبار مواجه شود. به عنوان مثال، خشک شدن دریاچه ارومیه و تالاب‌های دیگر نه تنها موجب کاهش منابع آبی شده بلکه زمینه‌ساز افزایش طوفان‌های گرد و غبار نیز شده است.
علاوه بر این، برخی از کشورهای همسایه نیز با فعالیت‌های خود به این معضل دامن زده‌اند. بیابان‌زایی و برداشت‌های غیرمجاز از منابع طبیعی در کشورهای همجوار، گرد و غبار را به سمت مرزهای ایران هدایت می‌کند و این وضعیت را پیچیده‌تر می‌سازد. در نتیجه، مردم ایران نه تنها با گرد و غبار داخلی بلکه با گرد و غباری که از خارج کشور وارد می‌شود نیز مواجه هستند.
این شرایط نه تنها باعث تنگ شدن نفس مردم می‌شود بلکه عوارض جدی بر سلامت عمومی دارد. بیمارستان‌ها با افزایش بیماران تنفسی و قلبی مواجه شده‌اند و هزینه‌های درمانی نیز به شدت افزایش یافته است. همچنین، این بحران بر روی کیفیت زندگی مردم تأثیر منفی گذاشته و موجب کاهش بهره‌وری در محیط کار و تحصیل شده است.
بنابراین، برای مقابله با این بحران نیازمند یک برنامه ملی و استراتژیک هستیم. این برنامه باید شامل مدیریت صحیح منابع آب، احیای تالاب‌ها، کاشت درختان و گیاهان بومی، و همکاری با کشورهای همسایه برای کاهش عوامل خارجی مؤثر بر گرد و غبار باشد. همچنین، آموزش عمومی درباره اهمیت حفظ محیط زیست و نحوه مقابله با آثار گرد و غبار باید در دستور کار قرار گیرد.
در نهایت، تنها با یک رویکرد جامع و همکاری بین‌نهادهای دولتی، سازمان‌های غیر دولتی و جامعه مدنی می‌توانیم به حل این معضل بزرگ بپردازیم. تنگ شدن نفس مردم ایران نباید به یک واقعیت عادی تبدیل شود؛ بلکه باید به عنوان یک زنگ خطر جدی تلقی شود که نیازمند اقدام فوری است. اگر امروز برای مقابله با گرد و غبار اقدام نکنیم، فردا ممکن است دیر باشد.