مدیریت بحران را به خانواده ها بسپاریم

در دنیای امروز، وجود بحران‌های طبیعی و انسانی امری اجتناب‌ناپذیر است. از خطرات جنگ و زلزله گرفته تا سیل و سایر بلایای طبیعی، همواره تهدیداتی وجود دارند که می‌توانند زندگی روزمره ما را تحت تأثیر قرار دهند. با این حال، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در کشور ما، عدم آموزش‌های لازم از سوی رسانه های کشور برای مواجهه با این بحران‌هاست.
در شرایطی که خطرات مختلف بیخ گوش ما هستند، ضرورت فراهم‌سازی آموزش‌های اولیه برای خانواده‌ها و افراد جامعه به وضوح احساس می‌شود.
یکی از اقداماتی که می‌تواند به کاهش آسیب‌های ناشی از بحران‌ها کمک کند، تهیه "کیف زندگی" است. این کیف شامل اقلام ضروری است که در مواقع اضطراری می‌تواند به نجات جان افراد کمک کند. اقلامی مانند آب، غذاهای کنسروی، داروهای ضروری، چراغ قوه، باتری و وسایل ارتباطی باید در این کیف گنجانده شود. اما متأسفانه، رسانه ها حتی رسانه های دولتی نیز به عنوان یک نهاد تأثیرگذار در آموزش و اطلاع‌رسانی، به این موضوع توجه کافی نداشته است.
مدیریت بحران در سطح کلان در کشور ما به شدت ضعیف است. در حالی که باید برنامه‌ریزی‌های جامع و دقیقی برای مقابله با بحران‌ها وجود داشته باشد، اما واقعیت نشان می‌دهد که بسیاری از خانواده‌ها حتی از ابتدایی‌ترین اقدامات پیشگیرانه نیز غافل
هستند.
آموزش‌های لازم برای مقابله با بحران‌ها نه تنها باید در سطح کلان ارائه شود بلکه باید به خانواده‌ها و افراد نیز منتقل گردد. این آموزش‌ها می‌تواند شامل نحوه آماده‌سازی کیف زندگی، مدیریت استرس و رفتار صحیح در مواقع بحران باشد.
رسانه ملی با توجه به گستره ای که در جامعه دارد، می‌تواند نقش مهمی در آگاه‌سازی مردم ایفا کند. برنامه‌های تلویزیونی، رادیویی و آنلاین می‌توانند بستری مناسب برای ارائه آموزش‌های لازم باشند. همچنین، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و سمینارها در سطح محلی می‌تواند به ارتقای آگاهی عمومی کمک کند. این اقدامات نه تنها به افزایش دانش عمومی درباره بحران‌ها کمک می‌کند بلکه می‌تواند حس مسئولیت‌پذیری را در افراد تقویت کند.
در نهایت، باید اذعان داشت که وقوع بحران‌ها امری طبیعی است و نمی‌توان از آن‌ها فرار کرد. اما با آموزش‌های صحیح و آماده‌سازی مناسب، می‌توانیم آسیب‌های ناشی از این بحران‌ها را کاهش دهیم. تمامی مراکز خبر رسانی و رسانه ملی به عنوان یک نهاد عمومی باید به این موضوع توجه بیشتری داشته باشد و با ارائه آموزش‌های لازم، زمینه‌ساز امنیت و آرامش خانواده‌ها باشد. تنها در این صورت است که می‌توانیم به سمت یک جامعه مقاوم‌تر در برابر بحران‌ها حرکت
 کنیم.