توجه جدی به فضای بین‌المللی در هنگام سختی‌ها

در دنیای پیچیده و پرچالش کنونی، توجه به فضای بین‌المللی و درک عمیق از تحولات جهانی برای هر کشوری ضروری است. به ویژه در زمان‌های سختی و بحران، این مسأله اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. واقعیت این است که کشورهای شرق و غرب، به‌ویژه قدرت‌های بزرگ، در روابط خود با یکدیگر و با کشورهای دیگر، عمدتاً بر اساس منافع ملی و کسب حداکثر سود از تحولات عمل می‌کنند. این موضوع باید به‌عنوان یک اصل اساسی در سیاست خارجی کشورها مورد توجه قرار گیرد.
دلخوش کردن به حمایت‌های لفظی قدرت‌های جهانی از ایران، خود فریبی است که ممکن است در کوتاه‌مدت احساس آرامش و امیدواری را به ما القا کند، اما در واقعیت، این حمایت‌ها عموماً در سطح بیانی و تبلیغاتی باقی می‌ماند و در عمل، به ندرت به نفع ما تبدیل می‌شود. کشورهای بزرگ، به‌ویژه آن‌هایی که دارای منافع اقتصادی و سیاسی خاصی هستند، هرگز حاضر نخواهند بود که هزینه‌های سنگینی را برای حمایت از یک کشور دیگر متقبل شوند، مگر اینکه این اقدام به‌طور مستقیم به منافع خودشان مرتبط باشد.
از سوی دیگر، باید بپذیریم که ما هیچ اتحاد استراتژیکی واقعی با هیچ کشوری نداریم. حتی در زمینه فروش تسلیحات دفاعی نیز، بسیاری از کشورها از یاری رساندن به ما خودداری می‌کنند. این واقعیت نشان می‌دهد که ما باید به‌جای توکل بر حمایت‌های ظاهری، تلاش کنیم تا مناسبات خود را با جهانیان بازتعریف کنیم.
بازتعریف مناسبات بین‌المللی به معنای ایجاد روابط متوازن و پایدار با کشورهای مختلف است. این روابط باید بر اساس احترام متقابل، منافع مشترک و همکاری‌های سازنده بنا شود. ما باید از ظرفیت‌های اقتصادی، فرهنگی و علمی کشورهای دیگر بهره‌برداری کنیم و در عین حال، به تقویت زیرساخت‌های داخلی و توانمندی‌های ملی خود بپردازیم.
در این راستا، دیپلماسی فعال و هوشمندانه می‌تواند نقش بسزایی ایفا کند. ما باید با کشورهای همسایه و همچنین قدرت‌های بزرگ جهانی، روابطی مبتنی بر اعتماد و همکاری برقرار کنیم. این همکاری‌ها می‌تواند شامل پروژه‌های مشترک اقتصادی، تبادل فناوری، تحقیقات علمی و فرهنگی باشد که نه تنها به نفع کشور ماست، بلکه می‌تواند  به ثبات و امنیت منطقه‌ای نیز کمک کند.
در نهایت، باید توجه داشته باشیم که در دنیای امروز، هیچ کشوری نمی‌تواند به تنهایی در برابر چالش‌های جهانی ایستادگی کند. بنابراین، تنها راه پیشرفت و موفقیت در این شرایط بحرانی، بازنگری جدی در سیاست‌های خارجی و ایجاد روابط متعادل و مؤثر با دیگر کشورهاست. این رویکرد نه تنها به ما کمک می‌کند تا از بحران‌ها عبور کنیم، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز توسعه پایدار و رفاه ملی نیز باشد.