دوز طلایی ویتامین C برای روز‌های آلوده چقدر است؟

دانشمندان می‌گویند مصرف روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم ویتامین C می‌تواند اثرات مخرب آلودگی هوا را مهار کند، اما مصرف خودسرانه آن ممنوع است.
به گزارش ایسنا، باشگاه خبرنگاران جوان - محققان می‌گویند ویتامین C می‌تواند محافظت کم‌هزینه‌ای در برابر ذرات معلق در هوا ارائه دهد و از سلول‌های ریه در برابر آسیب‌های رایج آلودگی هوا محافظت می‌کند.
ویتامین C می‌تواند محافظت معناداری در برابر یکی از تهدیدات نامرئی اما فراگیر سلامت در جهان، یعنی آلودگی هوا ارائه دهد. تحقیقات جدید نشان داده است که این آنتی‌اکسیدان رایج می‌تواند التهاب ریه و آسیب سلولی ناشی از قرار گرفتن روزانه در معرض ذرات معلق کوچکتر از  2.5 میکرون را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
دانشمندان دانشگاه فناوری سیدنی (UTS) و مؤسسه تحقیقات پزشکی وولکاک(Woolcock)، تأثیر ویتامین C را بر التهاب ریه و از بین رفتن میتوکندری ناشی از ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون در هوا
(آلودگی هوای ذرات ریز رایج در محیط‌های شهری) بررسی کردند.
ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون در هوای بیرون عمدتاً از احتراق مازوت، بنزین، نفت و دیزل و همچنین سوزاندن چوب ناشی می‌شود. آتش‌سوزی‌های جنگلی و طوفان‌های گرد و غبار نیز می‌توانند باعث افزایش شدید آلودگی شوند؛ دو رویدادی که اغلب با مشکلات تنفسی نامطلوب همراه هستند.
قرار گرفتن در معرض ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون به مجموعه‌ای از بیماری‌های زمینه‌ای از جمله آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه(COPD)، فیبروز ریوی و حتی سرطان ریه منجر می‌شود و محافظت در برابر این ذرات ریز، با توجه به اینکه بخشی از هوایی هستند که ما تنفس می‌کنیم، چالش برانگیز است.
دانشمندان در تحقیقات خود از یک رویکرد دو جانبه استفاده کردند و خواص آنتی‌اکسیدانی ویتامین C را روی موش‌ها و در کشت‌های سلولی آزمایش کردند و دریافتند که می‌تواند اثرات منفی قرار گرفتن در معرض ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون در سطح پایین را کاهش دهد.
ابتدا دانشمندان نشان دادند که ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون حتی در سطوح متوسط نیز موجب افزایش سلول‌های التهابی، افزایش سیتوکین‌هایی مانند IL-1β، TNF-α و IL-17 و افزایش استرس اکسیداتیو می‌شود.در موش‌ها، میتوکندری‌ها (ساختارهای سلولی که بیشترین حساسیت را به آسیب‌های ناشی از آلودگی دارند) متورم، تکه‌تکه و در تولید گونه‌های فعال اکسیژن بیش از حد فعال شدند.
سلول‌های ریه انسان نیز به شکل مشابه رفتار کردند. آنها با کاهش زیست‌پذیری، افزایش استرس اکسیداتیو و فعال شدن مسیرهای التهابی مرتبط با بیماری مزمن تنفسی واکنش نشان دادند.
گفتنی است که در هر دو سلول‌های موش و انسان، ویتامین C تقریباً هر اثری را کاهش داد. نشانگرهای التهابی کاهش یافتند، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی مانند SOD2 و GPX4 بهبود یافتند و ساختار و عملکرد میتوکندری محافظت شد. جالب اینجاست که این مکمل، میتوکندری را تثبیت کرد و از آبشار آسیب اکسیداتیو ناشی از ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون جلوگیری کرد.