ضرورت توجه به مهاجرت نخبگان ایرانی

مهاجرت ایرانیان، به ویژه نخبگان و افراد متخصص، یکی از معضلات جدی و رو به رشد در کشور ماست. در حالی که خروج یک بازیگر یا چهره مشهور از ایران به سرعت در رسانه‌ها خبرساز می‌شود و موجی از واکنش‌ها را به همراه دارد، اما خروج پزشکان، مهندسان، محققان  و تولیدکنندگان به طور معمول نادیده گرفته می‌شود. این بی‌توجهی به مهاجرت نخبگان، نه تنها نشان‌دهنده یک عدم حساسیت اجتماعی است، بلکه زنگ خطری برای آینده کشور محسوب می‌شود.
ایران با تاریخچه‌ای غنی از علم و فرهنگ، همواره مهد پرورش نخبگان بوده است. اما در سال‌های اخیر، شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به گونه‌ای رقم خورده که بسیاری از افراد با استعداد و متخصص تصمیم به ترک وطن می‌گیرند. این روند مهاجرت، به ویژه در میان پزشکان و پرستاران که در خط مقدم نظام سلامت قرار دارند، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری برای جامعه به همراه داشته باشد. وقتی یک پزشک با تجربه یا یک محقق جوان کشور را ترک می‌کند،
نه تنها تخصص و دانش خود را با خود می‌برد، بلکه نظام‌های اجتماعی و اقتصادی نیز متضرر می‌شوند.
متأسفانه، این موضوع به طور جدی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. رسانه‌ها بیشتر بر روی چهره‌های هنری و ورزشی تمرکز دارند و از نخبگان علمی و حرفه‌ای غافل‌اند. این بی‌توجهی می‌تواند ناشی از
عدم درک کافی از اهمیت نقش نخبگان در توسعه کشور باشد. در حالی که خروج یک بازیگر شاید توجهات عمومی را جلب کند، اما خروج یک پزشک یا مهندس می‌تواند به کاهش کیفیت خدمات درمانی و فنی کشور منجر شود.
علاوه بر این، مهاجرت نخبگان به معنای هدر رفتن سرمایه‌های انسانی است. آموزش و پرورش یک پزشک یا مهندس سال‌ها زمان و هزینه نیاز دارد. اما وقتی این افراد کشور را ترک می‌کنند، تمام آن سرمایه‌گذاری‌ها به دیگر کشورها منتقل می‌شود. این مسئله نه تنها برای کشور ما بلکه برای آینده نسل‌های آینده نیز خطرناک است.
برای مقابله با این معضل، ضروری است که مسئولان و رسانه‌ها به اهمیت موضوع مهاجرت نخبگان توجه بیشتری داشته باشند. ایجاد بسترهای مناسب برای کار و زندگی در داخل کشور، افزایش حقوق و مزایا برای نخبگان، فراهم کردن امکانات تحقیقاتی و حمایت از ایده‌های نوآورانه می‌تواند به کاهش نرخ مهاجرت کمک کند. همچنین، رسانه‌ها باید به جای تمرکز بر چهره‌های معروف، به معرفی و حمایت از نخبگان علمی و تخصصی بپردازند.
در نهایت، توجه به مهاجرت نخبگان ایرانی نه تنها یک ضرورت اجتماعی است بلکه یک نیاز حیاتی برای توسعه پایدار کشور محسوب می‌شود. اگر ما نتوانیم این قشر ارزشمند را حفظ کنیم، آینده‌ای روشن برای ایران متصور نخواهیم بود. بنابراین، باید با همدلی و همکاری، راهکارهایی برای جلوگیری از این پدیده پیدا کنیم و سرنوشت کشورمان را به دست خودمان بسپاریم.