پیاتزا مثل ولاسکو

تیم ملی والیبال ایران آخرین بازی خود در هفته دوم لیگ ملت‌ها را مقابل تیم هلند انجام داد و همچون سال گذشته موفق به شکست این تیم شد. نکته جالب این بازی، حضور سرمربی پیشین هلندی‌ها روی نیمکت تیم ایران بود. روبرتو پیاتزا که نزدیک به ۵ سال هدایت لاله‌های نارنجی را بر عهده داشت در شرایطی سرمربیگری تیم ملی ایران را بر عهده گرفت که این تیم در دو سه سال اخیر در بحران به سر می‌برد.

پیاتزا مثل ولاسکو

 تیم ملی والیبال ایران آخرین بازی خود در هفته دوم لیگ ملت‌ها را مقابل تیم هلند انجام داد و همچون سال گذشته موفق به شکست این تیم شد. نکته جالب این بازی، حضور سرمربی پیشین هلندی‌ها روی نیمکت تیم ایران بود. روبرتو پیاتزا که نزدیک به ۵ سال هدایت لاله‌های نارنجی را بر عهده داشت در شرایطی سرمربیگری تیم ملی ایران را بر عهده گرفت که این تیم در دو سه سال اخیر در بحران به سر می‌برد.
پیاتزا که از مربیان کلاسیک و صاحب سبک والیبال ایتالیا محسوب می‌شود زمان زیادی برای اینکه تفکرات خود را در تیم ملی پیاده کند نداشت؛ اما در دو هفته ابتدایی لیگ ملت‌ها مشخص شد که این مربی به درستی متوجه ضعف اصلی بازیکنانش شده است؛ ضعفی که به مسائل روحی و روانی برمی‌گردد و همین مشکل باعث شده بود تیم ملی والیبال در چند سال گذشته در زمین جنگنده حاضر نشود و خودش را از پیش باخته بداند.
در ۸ بازی گذشته تیم ایران در لیگ ملت‌ها کاملا مشخص بود که رفته رفته وضعیت روحی و به خصوص میل به پیروزی بازیکنان یکبار دیگر شعله‌ور شده است؛ اتفاقی که تنها در دوران حضور ولاسکو روی نیمکت تیم ملی شاهد آن بودیم و مربی آرژانتینی که از او به عنوان معلم روانشانسی یاد می‌شد توانسته بود ذهن برنده را به والیبال کشورمان بیاورد.
در همان بازی تدارکاتی با ایتالیا که در لیگ ملت‌ها انجام شد پس از اینکه یوسف کاظمی که از بازیکنان جوان این تیم محسوب می‌شود به دلیل کم‌تجربگی نتوانسته بود انتظارات پیاتزا را برآورده کند مربی ایتالیایی از او خواست لبخند بزند؛ اتفاقی که توسط دوربین‌های تلویزیون پنهان نماند.
البته نباید فراموش کرد نام و آوازه مربی‌ای همچون ولاسکو باعث شده بود هم بازیکنان و هم مردم به او اعتماد کنند و این اعتماد بخشی از موفقیت‌های تیمی بود که توانست والیبال را به دورن خانواده‌ها ببرد. پیاتزا هم قطعا با مطالعه روند تیم ملی والیبال در چند سال گذشته متوجه این موضوع شد و می‌داند سبقه او تا چه حد می‌تواند در والیبال ایران به سودش باشد.
اما نباید تنها به این نکات مثبت بسنده کرد. تیم ملی والیبال ایران همچنان با مشکلات زیادی روبرو است. اینکه ۲۴ بر ۲۱ از حریف پیش باشد و در نهایت ست را واگذار کند اتفاق تلخی است که در گذشته و در زمان حضور بهروز عطایی روی نیمکت تیم ملی هم رخ داده بود و در آن زمان انتقاد زیادی از این مربی شد؛ اما همین اتفاق با حضور پیاتزا تکرار شد و به جهت اینکه این مربی، خارجی و دارای نام بزرگی در والیبال دنیا است کسی به آن نپرداخت.
در نهایت اینکه با پیشرفت تیم ملی والیبال به خصوص در بخش روحی و روانی و بازگشت روحیه جنگندگی به این تیم باید به آینده امیدوار بود؛ اما این تمام ماجرا نیست. همچنان نقاط ضعفی وجود دارد که دلیل آنها مشکلات ریشه‌ای والیبال ایران است و پیاتزا کار سختی برای رفع‌شان دارد. ضمن اینکه کسب هر نتیجه‌ای در لیگ ملت‌ها نباید ملاکی برای ارزیابی پیاتزا باشد. عملکرد او در مسابقاتی همچون قهرمانی جهان مشخص می‌شود؛ جایی که همه تیم‌ها با تمام قوا در ان حاضر می‌شوند.