چرا قطر می‌تواند، اما «ایران» نه؟

نایب رئیس اتاق بازگانی ایران و قطر گفت: درآمد قطر در دو دهه گذشته ۱۵۰۰ میلیارد دلار بوده اما در ایران با توجه به تحریم‌ها هیچ طرح توسعه‌ای نداشته و نتوانستیم از تکنولوژی روز دنیا استفاده کنیم و حتی نتوانستیم سرمایه‌گذار خارجی و تجهیزات برای استخراج و بهره‌برداری که رکن این کار است را جذب کنیم.
خورشید گزدرازی در گفت‌وگو با ایلنا، در ارزیابی برنامه‌های توسعه‌ای قطر در حوزه پارس جنوبی و همچنین اکتشاف میزان جدیدی از گاز در این میدان مشترک اظهار داشت: میدان گازی پارس جنوبی در سال ۱۹۷۱ کشف شد و کشور قطر از سال ۱۳۷۰ برداشت از این میدان را آغاز کرد. ایران نیز ۱۵ سال طول کشید که از این میدان برداشت داشته باشد،
 ۶۷ درصد از این منابع گازی مشترک سمت قطر و ۳۷ درصد سمت ایران است و با توجه به شرایطی که ایران به لحاظ تحریم و محدودیت تامین منابع مالی و تجهیزات داشته میزان برداشت حجمی قطر بیشتر از ایران بوده است.
وی با بیان اینکه در حال حاضر بیشترین درآمد از ال‌ان‌جی را قطر دارد، افزود: سال ۲۰۲۱ این کشور ۷۷ میلیارد دلار درآمد داشت و توانسته به دانش فنی و سرمایه‌گذاری مشترک که نیاز این منابع گازی است دسترسی داشته باشد. همچنین توانسته سهامدارانی که در حوزه نفت و گاز حرفی برای گفتن دارند مثل شل، توتال، اگزون‌موبیل را جذب کند و باتوجه به اینکه تحریم نیست توانسته از ظرفیت شرکت‌های بزرگ استفاده کرده و موفق عمل کند.
نایب رئیس اتاق بازگانی ایران و قطر گفت: درآمد قطر در دو دهه گذشته ۱۵۰۰ میلیارد دلار بوده اما در ایران با توجه به تحریم‌ها هیچ طرح توسعه‌ای نداشته و نتوانستیم از تکنولوژی روز دنیا استفاده کنیم و حتی نتوانستیم سرمایه‌گذار خارجی و تجهیزات برای استخراج و بهره‌برداری که رکن این کار است را جذب کنیم و از ظرفیت‌ها استفاده کرده و بهره کافی از این حجم از گاز ببریم.وی با بیان اینکه باتوجه به اکتشاف جدید در قطر و برنامه‌هایی که در راستای افزایش تولید در دستور کار دارند ما در ماراتن برداشت از این میدان جا می‌مانیم، خاطرنشان کرد: ما در فصل سرما با ناترازی زیادی در حوزه گاز مواجهیم که مطمئنا در بحث مصرف گاز یک دغدغه و چالش عمده ایجاد کرده است، ما اکنون ۲۵۰ میلیون متر مکعب ناترازی داریم.گزدرازی تاکید کرد: اگر در حوزه گازی بدنبال صادرات و ارزآوری هستیم نباید از صنعت روز دنیا، مشارکت با سهامداران و کمپانی‌های بین‌المللی و استفاده از تجهیزات روز دنیا غافل شد، هرچند صنایع داخلی ما تاحدی می‌توانند در این حوزه فعال باشند و بتوانیم از ظرفیت شرکت‌های داخلی استفاده کنیم اما این ناترازی در استخراج وجود دارد و ما نمی‌توانیم به اندازه قطر بردارشت کنیم.