چند نکته قابل تامل در رابطه با واکسیناسیون

نخست: در این که واکسیناسیون در کشور با نوعی تشتت و بی‌نظمی همراه و به کندی در حال انجام است تردیدی نیست، در بازه‌های زمانی مختلف برخی مسئولان خبرهایی مبنی بر زمان وارد کردن یا تولید واکسن داخلی دادند که هیچ‌کدام عملی نشد. برای مثال در تاریخ 20 خرداد 1400 رئیس کمیته علمی مقابله با کرونا با اشاره به تامین دوزهای واکسن داخلی در زمان‌بندی‌های مشخص، اعلام کرده بود:«تا انتهای تیرماه ۱۱میلیون دوز، تا مرداد ماه ۲۱میلیون دوز و در انتهای آبان و آذر ۳۰میلیون دوز واکسن را به تولید می‌رسانیم که این می‌تواند با احتساب گروه پُرخطر انجام شود.» که البته اکنون که در اواسط ماه تیر هستیم، این وعده‌ها عملی نشده‌اند. حالا طی مصاحبه‌ای وزیر بهداشت برای ارائه واکسن داخلی یک تاريخ جدید اعلام کرده است:«سه میليون دوز درهر ماه از شهریور»! در جایی هم که قرار بود یک میلیون دوز واکسن داخلی به وزارت بهداشت تحویل داده شود، وزیر بهداشت می‌گوید که«۳۲۰هزار دوز تحویل شده است و از این هفته استفاده از این واکسن در برنامه عمومی واکسیناسیون کرونای کشور آغاز می‌شود.» یعنی یک سوم میزان قول داده شده. به هرحال امید که در شهریورماه شاهد عملی شدن وعده وزیر باشیم.
دوم: اخیراعضو کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس گفته است:«تجربه کشورهای جهان نشان می‌دهد که واکسیناسیون چندان مؤثر نبوده و اولویت امروز جامعه نباید واکسیناسیون باشد، بلکه اولویت اصلی رعایت پروتکل‌های بهداشتی است.» در رابطه با این سخنان، اشاره به یک نکته بسیار ضروری به نظر می‌رسد؛ در مسابقات فوتبال، شهروندان انگلیسیِ واکسینه شده، بدون ماسک در ورزشگاه حاضر شده و پیش از شروع مسابقات برای کادر تولید و توزیع کننده واکسن کف زدند و از آنان تشکر کردند؛ ضمن این‌که بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس اعلام کرد: استفاده از ماسک در مرحله چهارم لغو محدویت‌های کرونایی از روز 19 ماه ژوئیه جاری الزامی نخواهد بود. این تجربه و تجربیاتی از این دست در طول سال‌های متمادی نشان داده است که همواره اولویت برای ایجاد ایمنی جمعی، واکسیناسیون است.  
سوم و دردناک این‌که اخیرا از سوی مراکز سلامت برای فوت‌شدگان در اثر ابتلا به کرونا، پیامک برای دریافت واکسن فرستاده می‎شود! چنین اقدامی در حالی صورت می‌گیرد که بسیاری از سالمندان بدون دریافت پیامک به مراکز واکسیناسون مراجعه کردند، حالا چگونه است که برای فوت‌شدگان سال گذشته، پیامک دعوت به مراکز واکسیناسیون ارسال شده و داغ خانواده‌ها تازه می‌شود؟
آیا برنامه‌ریزی و آگاهی از تعداد و اسامی متوفیان و تهیه یک لیست جدید و به‌روز شده از افراد زنده و آماده برای واکسیناسیون  تا این‌ حد برای وزارت بهداشت و مراکز سلامت سخت است، یا اصولا توجهی به چنین امورعاطفی مهمی- در کنار برخی عدم توجه‌های دیگری از این دست- لزومی ندارد؟