خودتان را از گرده‌های گیاهان محافظت کنید!

به گفته دانشمندان، گرده درختان ممکن است به ذرات معلق کووید کمک کنند که سریع‌تر و تا مسافتی دورتر منتشر شوند و قانون دو متر فاصله را حتی در محیط‌های باز کم‌اثرتر می‌کنند. ذرات ویروس که پس از سرفه یا عطسه فرد آلوده در هوا معلق می‌مانند، می‌توانند به گرده‌هایی که در باد پراکنده می‌شوند، بچسبند.
اگر کسی گرده‌هایی را که ویروس به سطحشان چسبیده است تنفس ‌کند، خطر سرایت ذرات معلق ویروس وجود دارد، به‌خصوص در محیط‌های شلوغ.
هر دانه گرده می‌تواند حامل صدها ذره ویروس باشد و در روزی که گرده‌افشانی بالاست، درختان به‌تنهایی می‌توانند ۱۵۰۰ گرده در هر متر مربع در هوا پخش کنند. بنا بر یافته‌های این پژوهش، بین میزان سرایت ویروس کرونا و نقشه پراکندگی کانون‌های گرده ارتباط وجود دارد.شبیه‌سازی‌هاییک روز بهاری معمولی نشان داده که گرده‌های حاوی کووید تا شعاع ۵۰ متری پخش می‌شوند و در کمتر از یک دقیقه، میان جمعیتی تا ۱۰۰ نفر که شبیه‌سازی شده بود، منتشر می‌شوند. مشکل دیگر این است که باد گرده‌ها را تا مسافت‌های دورتر از این هم منتقل می‌کند، بنابراین مردم باید از تجمع نزدیک گیاهانی که در فصل گرده‌افشانی بسیار فعال‌اند بپرهیزند چرا که در صورت وجود جمعیتی که شاید شامل افراد مبتلا هم باشد، ذرات کووید خارج‌شده می‌توانند به سطح دانه‌های گرده بچسبند. این گرده‌ها در کنار قطرات بزاق، به ناقل هوابرد دیگری برای کووید تبدیل می‌شوند.
به گفته پژوهشگران، باید دستورالعمل‌های جدید با توجه به میزان گرده‌افشانی محلی ارائه شود تا خطر سرایت کووید بهتر مدیریت شود.
دانه‌های گرده در مقایسه با قطرات بزاق می‌توانند تا مسافت‌های دورتر پراکنده شوند. برخلاف قطرات مایع بزاق، کاملا تبخیر نمی‌شوند. بنابراین، دانه‌های گرده معلق می‌توانند ویروس را با میزان و سرعت بیشتری نسبت به قطرات بزاق در هوا منتشر کنند.افراد باید از تجمع نزدیک گونه‌هایی از گیاهانیا درختان که می‌دانند در فصل گرده‌افشانی زیاد گرده پخش می‌کنند اجتناب کنند و از خطر انتقال هوابرد از طریق قطرات بزاق در محیط‌های باز و بسته و خطر گرده‌های معلق در هوا در محیط‌های باز آگاه باشند.