بي‌شناسنامگان سیستان‌وبلوچستان را دريابيم

شناسنامه، براي هر فرد، مهم و حياتي است؛ از آن جهت كه علاوه براين‌كه مشخص مي كند فرد تابع و شهروند يك كشور است و او به عنوان يك شهروند رسمي، پذيرفته شده است؛ داشتن شناسنامه امكان استفاده از اغلب مزاياي شهروندي را نيز براي فرد مهيا مي‌كند؛ دريافت مزايا و امكاناتي چون سوادآموزي، اشتغال، حساب بانكي، گرفتن وام، دریافت یارانه، بیمه درمانی، دریافت انشعاب آب، برق، تلفن و ... بدون داشتن شناسنامه ميسر نيست. 
حالا همين را در نظر داشته باشيم كه بخشي از جامعه ما، كه در استاني محروم زندگي مي‌كنند، بدون شناسنامه‌اند ولاجرم از دريافت چنين امكاناتي بي‌بهره.
ازعمده دلايل بي‌شناسنامه ماندن اين شهروندان، مي‌توان به نبود امكاناتي مانند نبود نمایندگی ثبت احوال در محل-در دهه‌هاي گذشته معمولا اين نماينده ثبت احوال بود كه به مناطق دوردست سفر كرده و براي فرزندان تازه متولد شده شناسنامه صادر مي‎كرد!- دوری از مركز شهرستان و فقدان راه ارتباطی مناسب، بی‌سوادی و ناآگاهی از مزایای شناسنامه، زایمان در منزل یا بیابان، كمبود درآمد و مشكلات دیگر این افراد موفق 
به دریافت شناسنامه نشده‌اند.
متاسفانه افراد بدون هویت هیچ شغل و کاری نمی‌توانند داشته باشند و با فقرونداری زندگی می‌کنند. عده‌ای به دلیل همین مشکلات گرفتار قاچاق موادمخدر و عده‌ای برای صیادی به دریا می‌روند و زنان این خانواده‌ها با سوزن‌دوزی و کارهای دستی روزگار می‌گذرانند.
رئیس شورای شهر سابق نیکشهر-واقع در استان سيستان‌وبلوچستان- مي‌گويد:« بیش از 20 سال است که  در مدیریت شهری استان  سیستان‌وبلوچستان مسئولیت داشتم در طی این سال‌ها هرچه برای مشکل شناسنامه‌دار شدن مردم منطقه تلاش کردم متاسفانه بی‌ثمر بود.» چرا بديهي‌ترين نياز يك فرد در يك كشوربايد تا اين حد مورد بي‌توجهي قرار بگيرد و 20 سال تلاش يك مسئول دراين مورد به نتيجه نرسد. 
اساسا چه مشكل و مانع حاد و غيرقابل حلي در مورد شناسنامه كردن اين افراد وجود دارد؟