الزامات پیش از ضربه تلافی جویانه

جای بسی خرسندی است که می بینیم اتاق فکر عملیات نظامی کشور تاکنون درگیر احساسات و تحت تاثیر فشارهای سیاسی برخی جریان های تندرو نشده و در واکنش به حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به کنسولگری کشورمان در سوریه، پاسخ عجولانه ای نداده است.
این موضوع نشان دهنده درک و صبر استراتژیک کشور در حوزه امنیتی است که با گذشت دو هفته از حمله صورت گرفته، بیشترین هزینه روانی، سیاسی، امنیتی و البته مالی را بر اسرائیل تحمیل کرده و این رژیم را در سراسر دنیا دچار اضطراب نموده که مجبور به تخلیه سفارتخانه ها،
تخلیه شهرک های مرزی در جولان، فراخواندن تمامی مشمولان وظیفه، آماده باش بیست و چهارساعته به پایگاه ها و نیروهای نظامی و به تکاپو افتادن متحدین این رژیم در سراسر دنیا و سفارش به ایران برای عدم پاسخ به اقدام غیرقانونی اسرائیل نموده است.
اینکه برخلاف بسیاری از پیش بینی ها و اخبار از منابع مختلف سیاسی و امنیتی درداخل و خارج از کشورمان، پاسخ ایران نه روز قدس و نه در روز عید فطر رخ نداد، دست ایران را برای یک پاسخ حساب شده باز گشاده است تا علاوه بر حفظ فشار روانی بر دشمن، زمان کافی برای بررسی جوانب و کیفیت و تبعات احتمالی پاسخ نظامی خود داشته باشد.
اما نکته قابل تأمل و ضروری در این جریان، توجه به پیش نیازها و به عبارتی ضرورت اقدامات زیرساختی در بدنه و ساختار نظامی و امنیتی کشور است که بسیار مهم تر و ضروری تر از پاسخ موشکی و نظامی و یا نیابتی است.
شکی نیست که رژیم صهیونیستی از زمان طوفان الاقصی تحت فشارهای نظامی و داخلی شدید قرار گرفته است و به دنبال فرافکنی این فشار به خارج از مرزهای خود می باشد. لذا بر اعمال تروریستی خود علیه مردم غزه،جبهه مقاومت و ایران افزوده است.
اما مسئله اساسی برای ما تقویت لایه های امنیتی و اطلاعاتی در برابر این اقدامات تروریستی است. قطعاً پاسخ مناسب و البته بازدارنده به اسرائیل امری ضروری است، اما ضروری تر از آن حفظ قوام اطلاعتی و مسدودسازی حفره های نفوذ در حوزه های نظامی و امنیتی است که تاکنون تلفات زیادی را بر کشورمان وارد ساخته است.
از دیگر ضروریات پیش از پاسخ نظامی، توجه به مباحث مربوط به تأمین امنیت داخلی است. شکی نیست که در حوادثی همچون عملیات تروریستی کرمان و حادثه اخیر در سیستان بلوچستان دست رژیم صهیونیستی و حامیانشان عیان است. لذا تقویت بنیه امنیتی و سیاسی در داخل کشور بسیار ضروری تر از پاسخ نظامی در خارج از مرزهاست.
فرض را بر پاسخی کوبنده و درخور از سوی ایران در قلب سرزمین های اشغالی می گذاریم؛ آیا پس از آن یارای جلوگیری از تکرار حوادث تروریستی در داخل و منافعمان در خارج از مرزها را تدارک دیده ایم. توجه به این موضوعات بسیار قابل تأمل و پاسخ به آن از سوی کسانی که چشم بسته فریاد واکنش نظامی از سوی ایران را دارند، امری ضروری است.
مسلماً درک شرایط سیاسی، بین المللی، امنیتی از سوی اتاق فکر نظامی کشور مورد توجه است، اما باز توصیه به بررسی شرایط و پیش زمینه هایی که به آن اشاره شد، امری ضروری می نماید که نباید احساسی و غیرمعقول از آن عبور کرد.