مردم همچنان از وضعیت دارو ناراضیند

متأسفانه در وضعیت سخت اقتصادی و مشکلات معیشتی که برای مردم وجود دارد، آنها دسته از اقشاری که درگیر بیماری و بیمارستان و درمان هستند باری مضاعف به دوش دارند. این درحالی است که بیمه ها نیز قادر به همیاری کافی برای تأمین هزینه های دارو و درمان نیستند؛ لذا بیشترین بار هزینه های درمان بر دوش مردم است

مردم همچنان از وضعیت دارو ناراضیند

 

 

متأسفانه در وضعیت سخت اقتصادی و مشکلات معیشتی که برای مردم وجود دارد، آنها دسته از اقشاری که درگیر بیماری و بیمارستان و درمان هستند باری مضاعف به دوش دارند. این درحالی است که
بیمه ها نیز قادر به همیاری کافی برای تأمین هزینه های دارو و درمان نیستند؛ لذا بیشترین بار هزینه های درمان بر دوش مردم است.
مسئولان مربوطه مدام از طرح ها و برنامه ریزی ها جهت مدیریت بازار دارو خبر می دهند و سامانه دارویار را نیز به کار گرفتند تا یارانه دارو نیز از مبدا پرداخت یارانه به مقصد دریافت کنندگان آن یعنی بیمه ها برسد و واسطه های رسمی و غیر رسمی میان مردم و بیمه گران برداشته شود. اما باز هم این مسئله نتوانست جلوی گرانی دارو را بگیرد و مصرف کنندگان دارو را به صورت روزانه دچار فشار قیمت ها می کند.
به عنوان مثال بیماران دیابتی که نیازمند دریافت انسولین و برخی قرص های کنترل کننده قند خون هستند، از ماه پیش تا کنون با بیش از سه برابر شدن قیمت های داروهای خود مواجه شده اند. داروهایی که تحت پوشش بیمه هم نیستند و بیماران مجبورند به صورت آزاد آن را تهیه کنند. بیماران دیابتی مدعیند قرص کنترل کننده ای را که ماه پیش به قیمت 140 هزارتومان می خریدند در شهریور ماه بیش از 400 هزارتومان خریداری کرده اند و از این افزایش قیمت شوکه شده اند.
دیگر بیماران نیز که مجبور به مصرف داروهای تخصصی هستند نسبت به گرانی داروهای خود معترضند. حمایت از بیماران ضرورتی حیاتی است که زندگی و سلامت بیماران را تضمین خواهد کرد. مسئولان معتقدند که دارو به اندازه کافی و حتی بیش از آمارهای مصرفی وارد کشور می شود و مدعیند که اشراف کامل بر سازوکار توزیع دارند، اما وقتی دارو به دست مصرف کننده می رسد، رضایت لازم را فراهم نمی سازد.
کار از چند فرض خارج نیست؛ یا ما در امر سفارش دارو و واردات آن دچار کمبود هستیم که با کاهش میزان عرضه شاهد افزایش قیمت هستیم.
یا داروهای وارد شده به کشور به صورت مناسب توزیع نمی شود و اختلال در توزیع موجب افزایش قیمت می شود و قیمت های بالارفته دیگر به مسیر نزولی را طی نخواهد کرد. و شاید هم هر دو مورد را باید به عنوان اشکال کار دانست!
نمی توان گرانی دارو را به نوسانات ارزی هم نسبت داد چرا که قیمت آن طی ماه های اخیر در یک کانال تقریباً ثابت قرار گرفته است و بیش از آنکه سیر صعودی داشته باشد، شکست قیمت ها را تجربه کرده است. اما نرخ داروها طی ماه های اخیر به هیچ وجه نزولی نبوده و هربار قیمت داروها گران تر از قبل به دست بیماران رسیده است.
اما کلام آخر اینکه باید توجه داشت که دارو همچون گوشت و مرغ و برنج و روغن نیست که مردم از سفره خود حذف کنند و حتی با خوردن نان خالی هم بتوانند ادامه حیات دهند. بلکه حیات و بقای سلامتی بیماران منوط به مصرف داروهایی است که قیمت آنها از توان و بودجه خانوارها خارج است. باید فکری به حال بیماران کرد تا به جز تحمل درد بیماری، نگرانی و استرسی از بابت تأمین دارو نداشته باشند. چرا که دیگر کاری از دستشان برنمی آید. داروهای خارجی خود را تبدیل به مشابه های داخلی کرده اند و عوارضش را به جان خریده اند تا بتوانند کمی مخارج را کنترل کنند. اما برخی داروها حتی نمونه مشابه هم ندارند و اگر بیمار مصرف نکند دچار عوارض خطرناکی خواهد شد که جانشان را تهدید خواهد کرد.