با سکوت و انفعال ما ، همسایگان مدعی می شوند

بارها درمورد ضرورت جنب و جوش دستگاه دیپلماسی در ارتباط گیری و تعاملات بی وقفه با همسایگان تاکید شده است و این را هم به خوبی می دانیم که کارشناسان وزارت خارجه نیز هرچقدر که ما از وقایع اطلاع داریم، آنها بیشتر و تکمیل تر از آن باخبرند و ابعاد قضایا را بدون حاشیه و سانسور رصد می کنند.
اما این ابهام وجود دارد که چرا برخی اقدامات پیشگیرانه و حتی واکنش های بعد از حوادث درخور موضوعات پیش آمده نیست. درمورد اخیر، اظهارات "الهام علی اف" رئیس جمهوری کشور آذربایجان درمورد مسائل قومیتی در داخل کشورمان و حتی تهدید نظامی غیر مستقیم ایران، آنطور که باید
و شاید واکنش درخوری در حوزه سیاست خارجی مشاهده نشد.
شاید گفته شود که این قبیل اظهارات سخیف ارزش پرداختن ندارد. البته که سخیف است اما اگر به آن پرداخته نشود و جلوی آن را نگیریم قطعاً دفعات بعدی گامی فراتر از اظهارات سخیف کنونی برخواهند داشت. چرا که وقتی می بینند با بیان برخی اظهارات تحریک آمیز واکنشی از سوی ایران صورت نمی گیرد، برای خود این حق را قائل می شوند که در مناسبت ها و دفعات بعدی وقیحانه تر عمل کنند.
البته ناگفته نماند که اظهارات علی اف درمورد مرزهای ترک زبان ها و پرداختن به حقوق ترک زبان ها در ایران و دیگر کشورهای منطقه،
حرف هایی است که اردوغان با رویای امپراطوری نوعثمانی به دنبال آن افتاده و کشور آذربایجان را نیز با خود همراه ساخته است. اما در برابر این اظهارات سخیف و تفکرات و توهمات پوچ علی اف و اردوغان درمورد قومیت های ایران همین کافی است تا نام سرداران ملی ایران "ستارخان و باقرخان" را برایشان بازگو کنیم تا متوجه باشند که ایران نامی والا و مقدس برای تمام
قومیت های تشکیل دهنده آن می باشد.
ضمن اینکه باید به آقای علی اف یادآوری کرد که اگر امروز به فکر گسترش مرزهای زبانی ترک در منطقه افتاده است، این نکته را هم به یاد داشته باشد که تا همین 200 سال پیش اگر بی درایتی حاکمان ایران و زیاده خواهی های روسیه و عهدنامه های ننگین نبود، امروز ایشان و دیگر همسایگان شمالی در کشور ایران زندگی می کردند!
هرچند که از دشمن توقع خیر رسانی نیست، اما این وظیفه دستگاه دیپلماسی و دیگر مقامات و مسئولان کشور می باشد که در سطحی مناسب نسبت به این قبیل اظهارات و درشت گویی های همسایگان پاسخ درخور دهند تا گمان نکنند که در آب گل آلود می توانند نهنگ صید کنند.
متأسفانه طی ماه های اخیر و برخی حوادث در داخل کشورمان، برخی همسایگان شمالی و جنوبی به دنبال روی از کشورهای غربی، فرصت را برای تاختن بر ایران مناسب دیده اند و گمان می کنند می توانند از فضای ملتهب داخلی ایران سواستفاده کنند و ناکارآمدی های داخلی خود را با فرافکنی به سمت مسائل حاشیه ای در ایران جبران نمایند.
باید این پیام به همسایگان ارسال شود که تحولات ایران یک مسئله درون خانوادگی است، اما ملت ایران به هیچ شخص و دولتی اجازه
نمی دهند درمورد تمامیت ارضی و یا وحدت قومیتی و ملی جسارت و حتی اظهارنظر کند. این نگرش ملی باید از سوی مسئولان نیز مورد توجه و تاکید قرار گیرد تا بیش از این شاهد جسارت برخی رویا پردازان در منطقه نباشیم.