ضرورت تقویت بال دیپلماسی کشور

همواره براین موضوع تاکید شده است که "میدان و دیپلماسی" دو بال قدرت و اقتدار کشور هستند که بدون هرکدام طرف دیگری دچار افت و ضعف می گردد. امروز درگیری های موجود در منطقه جدای از اینکه جنبه حیثیتی و معنوی دارد، اما در بطن آن ارتقای جایگاه و تثبیت اقتدار در منطقه و جامعه جهانی نهفته است.
اسرائیل برای حفظ آبرو و حیثیت خود به دنبال دفاع از جایگاه خود به عنوان چندمین ارتش قدرتمند جهان است! و برای نجات از این باتلاق مدام درحال تقلا کردن است و که حاصلی جز فرو رفتن بیشتر حاصلی برای آن نداشته است.
ایران نیز از زمان حمله به کنسولگری در دمشق برای حفظ اقتدار و دفاع از حیثیت منطقه ای خود وارد تقابل نظامی مستقیم با اسرائیل شد و نشان داد که ابایی از برهم زدن رویه های نانوشته سیاسی و امنیتی ندارد و خطوط قرمز قابل مماشات نیست.
بال قدرت نظامی کشور تا اینجا توانست اقتدار مد نظر را جهت دهی کند اما اکنون زمان تحرک بال دیپلماسی کشور است تا با ابزار سیاسی و مذاکرات دیپلماسی علاوه بر توجیه قانونی اقدامات صورت گرفته، زمینه بهره برداری از این هزینه نظامی را تبدیل به دستاورد نماید.
این اقتدار نظامی باید تبدیل به قدرت چانه زنی گردد تا علاوه بر حفاظت از این دستاورد، موجب پیشبرد اهداف منطقه ای و جهانی کشور گردد و همچون سدی مانع از تکرار حملات و عبور از خط قرمزهای کشور از سوی نیروهای خارجی گردد.
می بینیم که رژیم صهیونیستی پس از حمله ایران، اقدام به افزایش حملات به نیروها و گروه های پشتیبان ایران در سطح منطقه نموده است. که به عینه بیانگر سیاست اسرائیل در تحمیل هزینه های سیاسی،امنیتی، نظامی و مالی بر ایران است.
نمی توان انتظار داشت که نیروهای نظامی کشور هر روز ۳۰۰ موشک و پهپاد به سمت سرزمین های اشغالی پرتاب کنند و مدام در حال انتقام گیری از حملات اسرائیل علیه نیروهای مقاومت باشند. لذا باید از بازدارندگی ابزار دیپلماسی استفاد کرد تا هزینه این قبیل اقدامات را برای این رژیم افزایش داد.
شکی نیست که حامی اصلی رژیم صهیونیستی یعنی آمریکا و کشورهای اروپایی با در دست داشتن ابزار رسانه ای در سطح جهان به دنبال لاپوشانی جنایت و توجیه اقدام این رژیم هستند. اما شکی نیست که تحرکات و اقدامات درحوزه دیپلماسی خواسته یا ناخواسته مورد توجه رسانه ها و مردم در سراسر جهان قرار می گیرد. این اثرگذاری می تواند موجب افزایش فشار برتصمیمات و اقدامات احتمالی گردد.
در قضیه تشکیل جلسه شورای امنیت پس از حملات موشکی ایران دیدیم که رایزنی ها و لابی گری های کشورمان در سازمان ملل و سخنرانی کشورهایی همچون روسیه،چین و الجزایر چگونه جلسه را تحت الشعاع قرار داد و علیرغم میل آمریکا و انگلیس و فرانسه و بدون توجه به نمایش سیاسی نمایش سیاسی نماینده رژیم صهیونیستی، جلسه بدون حتی بیانیه ای به کار خود پایان داد.
باید ابزار و پتانسیل های دیپلماسی خود را باتمام قوا به کار بگیریم تا مجبور به استفاده از تمام قوای نظامی نشویم...