ضرورت حرکت کشور به سمت نظام های جدید حمایتی

جوامع امروزی بیشترین هزینه را بابت تأمین مفهوم "امنیت" در عرصه های مختلف پرداخت می کنند. امنیتی که از ایجاد رفاه فردی و عمومی گرفته تا امنیت نظامی را شامل می شود. این هزینه ها در بسترهای مختلف و براساس قوانین داخلی کشورها اخذ و مدیریت می شود. اما در اکثر کشورهای جهان این هزینه ها در بخش صنعت بیمه لحاظ می گردد و افراد با بستن قراردادهای رسمی با شرکت های بیمه خطراتی که اموراتشان را تهدید می کند را با پرداخت هزینه ای به گردن بیمه گر می اندازند

جوامع امروزی بیشترین هزینه را بابت تأمین مفهوم "امنیت" در عرصه های مختلف پرداخت می کنند. امنیتی که از ایجاد رفاه فردی و عمومی گرفته تا امنیت نظامی را شامل می شود. این هزینه ها در بسترهای مختلف و براساس قوانین داخلی کشورها اخذ و مدیریت می شود. اما در اکثر کشورهای جهان این هزینه ها در بخش صنعت بیمه لحاظ
می گردد و افراد با بستن قراردادهای رسمی با شرکت های بیمه خطراتی که اموراتشان را تهدید می کند را با پرداخت هزینه ای به گردن بیمه گر می اندازند.
متأسفانه این رویه حمایتی از خطرات و تهدیدات مختلف در زندگی اجتماعی ما هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است. چرا که از یکسو
شرکت های بیمه گر هنوز نتوانسته اند سبد محصولات خود را متنوع و درموردش آگاهی سازی لازم را داشته باشند؛ و از سوی دیگر هنوز فرهنگ اجتماعی بیمه در میان اقشار مختلف جامعه به سطح قابل قبولی نرسیده است. میزان میانگین فرهنگ بیمه در کشورمان 2 درصد است در حالی که این رقم در سطح متوسط جهانی بین 7 تا 10 درصد می باشد.
مولفه اعتماد یکی از مهمترین شاخص های ترویج فرهنگ بیمه در کشور می باشد که باید روی آن کار کرد تا نگاه بیمه گذاران به
 شرکت های بیمه ای صرفاً هزینه تراشی و یا کسب سود نباشد. این موضوع را اخیراً چند شرکت بیمه ای بزرگ کشور مد نظر قرار داده اند و روی نظام بیمه ای "تکافل" کار کرده اند.
بیمه تکافل در حقیقت شاخه ای از بیمه تلقی نمی شود بلکه خود یک نظام مستقل بیمه ای است که از قضا در بین کشورهای اسلامی به خوبی جواب داده است و توسعه آن در کشورهایی همچون مالزی موجب گسترش آن به کشورهای اروپایی و آمریکا نیز شده است. در بیمه تکافل دیگر یک طرف بیمه گر و طرف دیگر بیمه گذار وجود ندارد که یکی ریسک خطر را به گردن دیگری بیندازد و طرف مقابل نیز در قبال پذیرش ریسک
هزینه ای را مطالبه کند. بلکه در تکافل تمامی افراد خود به عنوان بیمه گر نیز تلقی می شود و با پرداخت حق بیمه به صورت دست جمعی، هزینه ریسک و خطرات را بین یکدیگر تقسیم می کنند.
دراین مدل که نوعی مشارکت تعاونی گونه محسوب می شود، افرادی که حق بیمه پرداخت می کنند در حقیقت به عنوان سهام دار نیز تلقی می شوند و پس از سر رسید زمانه حق بیمه در صورت سود و یا مازاد نقدینگی با کسر تمامی هزینه ها، مبلغ باقی مانده بین افراد به طور مساوی تقسیم می شود.
تکافل در حقیقت نوعی مشارکت با محوریت شخصی افراد می باشد و دیگر خبری از سود و واسطه گری های قانونی در نظام بیمه ای کشور وجود ندارد. دراین مدل حمایتی افراد با تشکیل حلقه افراد همسو به لحاظ منافع و تهدیدات ریسک یک صندوق مالی تکافلی تشکیل می دهند و متصدیان صندوق درصورت بروز خطرات احتمالی برای اعضا هزینه خسارات را از محل منابع مالی جمع آوری شده تأمین می کنند. به عبارتی خسارت هرگونه تهدید و خطری به تمام اعضای صندوق تکافل تقسیم می شود.
البته این مدل تکافلی چندین دهه است که در کشورهای اسلامی درحال اجراست و امروز در کشورهایی همچون امارات،عربستان،عمان،
مراکش،مالزی،مصر و دیگر کشورهای اسلامی درحال اجراست.
امروز که این روش حمایتی درکشورمان آغاز به کار کرده است لازم است تا با شرایط و نیازهای عمومی جامعه مطابقت داده شود و
روش های سودآوری آن که اغلب به شکل مضاربه انجام می شود برای مردم و
سرمایه گذاران شفاف سازی شود تا شاهد روشی جدید از سیستم حمایتی در جامعه باشیم که نقطه قوت آن بر اعتماد و مشارکت عمومی است.
می توان امیدوار بود که این روش تکافلی بیش از دیگر رشته ها و
نظام های بیمه ای مورد استقبال قرار گیرد به شرط اینکه کار کارشناسی روی آن صورت گیرد و به لحاظ محیطی و افکارعمومی به شکلی مناسب روی آن تبلیغات صورت گیرد.