آینده ای نگران کننده برای نیروی انسانی

تا سال های پیش وقتی حرف از مهاجرت به میان می آمد مفهوم "فرار مغزها" در ذهن تداعی می شد و افسوس از بابت نبود نخبگان در کشور دل را به درد می آورد.

آینده ای نگران کننده برای نیروی انسانی


 

تا سال های پیش وقتی حرف از مهاجرت به میان می آمد مفهوم "فرار مغزها" در ذهن تداعی می شد و افسوس از بابت نبود نخبگان در کشور دل را به درد می آورد.
البته این نگرانی به جا بود چرا که بر اساس آمار بنیاد نخبگان یک چهارم از مشمولان این نهاد ایران را ترک کرده اند. ضمن اینکه در کنار این افراد ۳۷.۲ درصد المپیادی‌های کشور و  ۱۵.۴ درصد از رتبه‌های یک تا هزار آزمون سراسری ایران را ترک کرده اند و مقیم خارج از کشور شده اند. نکته قابل توجه در مورد اکثر این نخبگان قرار داشتن اولویت های مالی و رفاهی در رده دوم و سوم آنها می باشد و اکثرا علت مهاجرت خود را بهره مندی از تکنولوژی و امکانات علمی و آموزشی در کشورهای توسعه یافته مطرح کرده اند.
متأسفانه ما با بی توجهی به رشد تکنولوژی و بعضا رشد تک بعدی در برخی رشته ها و انحصاری کردن برخی صنایع مانع از کار و حضور نخبگان در عرصه های داخلی شده ایم و آنها مجبور به مهاجرت
شده اند.
به عنوان مثال امروزه طراحان و تکنسین های بزرگ ترین کارخانجات خودروسازی ایرانیان هستند اما توان آنها به سبب برخی سیاست های دستوری و سلیقه ای نادیده گرفته شده و دیگران از علمشان بهره می برند.
اما تشدید این نگرانی زمانی است که می بینیم
مهاجرت ها از طبقه نخبگان به طبقه نیروی کار کشور رسیده
 است.
امروز به سبب رکود اقتصادی و افزایش بیکاری در کشور و کاهش ارزش درآمدها در برابر هزینه ها فکر مهاجرت در ذهن بسیاری از جوانان وجود دارد و آن را نه به عنوان یک گزینه بلکه به عنوان یک هدف دنبال می کنند و برای تحقق آن بعضا زندگی خود و والدینشان را برهم می زنند تا بتوانند به خارج از کشور مهاجرت
کنند.
شاید امروز متوجه این بحران نشویم اما حرکت به سمت پیری جمعیت ازیکسو و مهاجرت نیروی انسانی جوان ازسوی دیگر روند سازندگی کشور در سال های آتی را با مشکلات فراوان مواجه خواهد ساخت.
امروز کشورهایی همچون قطر و ترکیه و عراق و برخی کشورهای اروپایی در جهت ساخت پروژه های عمرانی و تکمیل روند سازندگی در عرصه های مختلف کشورشان از نیروی کار ارزان مهاجرین قانونی و غیرقانونی با دستمزد حداقلی بهره می برند.
این عارضه برای کشورهای درحال توسعه همچون ایران بسیار خطرناک است چراکه ما امروز در بسیاری از عرصه عمرانی و صنعتی دچار عقب ماندگی هستیم و نیازمند نیروی کار هستیم و نبود این افراد در ساختار اقتصادی روند توسعه را متوقف خواهد کرد.
باید نگران بود که جوانان کشور به عنوان نیروی کار آینده، کشور را ترک کنند و در کشورهای همسایه با حداقل حقوق کارگری کنند.