جامعه امروز ما به چند قهرمان نياز دارد!

يك دستفروش براي نجات جان افرادي كه در كلينيك آتش گرفته، گيرافتاده بودند، جانش را به خطر انداخت؛ او اين فداكاري را بي‌هيچ چشمداشت و حساب‌وكتابي انجام داد، چون ذاتا احساس مي‌كرد كه بايد انسان را و در نتيجه انسانيت را رعايت كند. او براي رعايت انسانيت، بساط دستفروشي و گوشي موبايلش را از دست داد؛ يعني كسي هم از آن طرف، تمام اموال اين فرد را به تاراج برد و البته اين تاراج در قياس با تاراج‌هاي هر روزه‌اي كه به نحوي دامن مردم را مي‌گيرد، تقريبا هيچ است. هم اين دستفروش به فرمان ذات انساني خودش عمل كرد و هم فردي يا افرادي كه هر روز اموال ديگران را تارج مي‌كنند، به فرمان نهاد و ذات آفت‌زده خود رفتار مي‌كنند. اما پرسش مهم از مسئولان مختلف اين است كه چرا نه به چنين قهرمانان زنده‌اي كه به‌شدت وجود و حضورشان براي مردم جامعه ما در اين وضعيت لازم است توجه خاصي مي‌كنند و نه با قاطعيت و شدت در برابر تاراج گران مي‌ايستند؟
پرسش اين است كه چرا از همان روزي كه راي بر اجباري شدن ماسك داده شد، اين دستور عملي نشد و نتيجه اين شد كه الان هم قيمت ماسك چندين برابر شده و هم ناياب و هم بي‌كيفيت؛ در واقع تاراج‌كنندگان و همان كاسبان تحريم از فرصتي كه تا 15 تير داشتند توانستند نهايت استفاده را براي احتكار و انبار و گران كردن ماسك استفاده كنند. با توجه به پيشينه و تكرار چنين رفتارهايي چرا بايد چنين فرصتي در اختيار اين افراد قرار مي‌گرفت؟
اين مسئله تنها در مورد ماسك اتفاق نيفتاده. اين روزها خبر از گران شدن گوشي‌ها موبايل به گوش مي‌رسد، چرا كه بعد از فرصتي سه ماهه كه واردكنندگان گوشي داشتند، حالا واردات گوشي‌هاي بالاي 300 يورو و گوشي‌هاي مسافرتي-چمداني- ممنوع شده و ناگهان قيمت گوشي هم مانند سكه و ارز سر به فلك زده، اين فرصت‌ها و اين گراني‌هاي ناگهاني براي چه كساني و به چه دلايلي فراهم شد؟ آن‌هم در حالي‌كه وزير ارتباطات سخن از وارد كردن تكنولوژي  5Gسخن مي‌گويد كه احتمالا گوشي‌هاي به روز شده‌تري را لازم خواهد داشت!
زنجيره گراني‌ها هر روز طولاني‌تر شده و ابعاد وخيم‌تري به خود مي‌گيرد، كالاهاي مصرفي مورد نياز مردم، يك شبه براي عده‌اي به كالاي سرمايه‌اي تبديل شده و موجب سودهاي ميلياردي براي آناني مي‌شود كه به انحاء مختلف نبض بازار را در اختيار دارند و آن‌را كنترل مي‌كنند؛ عده‌اي اندك كه زندگي سرمايه‌هاي اجتماعي اين كشور را هر روز سخت‌تر  مي‌كنند.
در رابطه با چنين رفتارها و تصميم‌هايي كه در مورد زمينه و گوشه‌هاي پنهان آن‌ها هيچ حدسي نمي‌توان زد، ما به قهرماناني از بدنه دولت نياز داريم؛ قهرماناني كه مثل دستفروش ميدان تجريش، ذاتا آگاه باشند كه در لحظه بحران بايد با تمام توان‎شان انسان را رعايت كنند و جان و مال سرمايه‌هاي اجتماعي جامعه خود را نجات دهند؛ زيرا اين سرمايه اجتماعي در حال تحليل رفتن است؛ اين سرمايه اجتماعيِ تضعيف شده، نيازمند قهرماناني است كه در دل و در چشم‌اندازش، حتي شده به قدر كورسويي، اميدي بتابانند و كمك كنند كه دوام بياورد.

a.f.far99@gmail.com