چگونه با استان سیستان‌وبلوچستان مهربان‌تر باشیم؟

استان سیستان وبلوچستان و مردمانش، در میان مجموعه‌ای از مشکلات عجیب وغریب زندگی می‌کنند، و نکته جالب‌تر این‌که برای اغلب مردم این استان، محرومیت وفقر تاحدی عادی‌پنداری شده و گویا آنان این محرومیت‌ها را جزو سرنوشت خود می‌دانند. در حالی‌که این دُرّ گران‌بهای ایران، که گنج‌های نهفته و تاریخی بس گرانبار در دل خود دارد، نباید این‌چنین مورد بی‌مهری قرار بگیرد!

چگونه با استان سیستان‌وبلوچستان مهربان‌تر باشیم؟

استان سیستان وبلوچستان و مردمانش، در میان مجموعه‌ای از مشکلات عجیب وغریب زندگی می‌کنند، و نکته جالب‌تر این‌که برای اغلب مردم این استان، محرومیت وفقر تاحدی عادی‌پنداری شده و گویا آنان این محرومیت‌ها را جزو سرنوشت خود می‌دانند. در حالی‌که این دُرّ گران‌بهای ایران، که گنج‌های نهفته و تاریخی بس گرانبار در دل خود دارد، نباید این‌چنین مورد بی‌مهری قرار بگیرد!
استان سیستان‌وبلوچستان بر اساس آمار رسمی، فقیرترین استان ایران است. یک‌هفتم کودکان بازمانده از تحصیل در این استان زندگی می‌کنند که اغلب به دلیل فقر و نبود امکانات آموزشی نمی‌توانند به مدرسه بروند. متوسط فاصله مدرسه‌های روستایی در این استان۳۰ کیلومتر است. شاید باورکردنی نباشد، اما یکی از بسیار دلایل افت تحصیلی یا کلا
ترک تحصیل دانش‌آموزان این استان ضعیف‌بودن چشم و نداشتن توان خرید عینک است!درآمد این استان کمتر از یک درصد تولید ناخالص ملی است و دو سوم جمعیت استان به آب آشامیدنی بهداشتی دسترسی ندارند.تعداد افراد بی‌شناسنامه استان دقیقا مشخص نیست وبه همین دلیل این افراد از ابتدایی‌ترین حقوق یک شهروند عادی هم برخوردار نیستند.
این استان با وجود این‌که بر ذخایر نفتی و گازی و نیز نخلستان‌ها گسترده شده، اما هنوز در برخی نقاط از بدیهی‌ترین امکانات شهری و روستایی، بی‌بهره مانده؛ مشکل بی‌آبی از مهم‌ترین و طولانی‌ترین مشکلات این سرزمین است که به یک امدادرسانی سریع  وفوری نیاز دارد؛ چرا که مردم برخی نقاط این استان با دمای نزدیک به 50 درجه، از آب شُرب مرحوم هستند؛ محرومیتی  که گاهی به  قیمت جان پدر و فرزندی می‌انجامد که از گرما و تشنگی، جان داده‌اند. از سوی دیگر،امکانات پرشکی مناسب، چنان از این استان و در داخل کشور دور است و مسیرها پرخطر، که شهروندان این استان برای درمان به کشور همسایه می‌روند. نماینده مردم سراوان در مجلس با اشاره به معضل کمبود پزشک در این استان سیستان‌وبلوچستان گفته:«مردم بم‌پشت، از توابع شهرستان سراوان استان سیستان و بلوچستان به اجبار برای دسترسی به پزشک راهی پاکستان می‌شوند.»سراوان تا زاهدان به‌عنوان مرکز استان که در آن خدمات پزشکی عرضه می‌شود، 250 کیلومتر فاصله دارد. مردم برای دسترسی به پزشک از راه‌های فرعی رفت‌وآمد می‌کنند که به دلیل مناسب نبودن جاده، تصادفات بسیاری در این منطقه اتفاق می‌افتدو چندین تصادف منجر به مرگ و معلولیت دائم را در این محور شده.