استاندارد و امنیت آسانسور بیمارستانی؛ معضلی ۸۰ درصدی!

توسعه‌ی شهری، هم‎زمان با افزایش ارتفاع ساختمان‌ها باعث افزایش پیچیدگی ساخت‌‎وساز شده است. آسانسورها هم از این افزایش پیچیدگی مستثنی نبوده‌اند. شانس احتمال حادثه در کارکرد آسانسورها که می‌تواند باعث مرگ افراد شود باید به حداقل برسد و از بین‌رود. استاندارد‌های لازم برای آسانسور با سرمایه‌گذاری بالا و اساسی در تکنولوژی تهیه شده که شرکت‌های سازنده آسانسور با در نظر داشتن آن‌ها می‌توانند درصد اشتباهات و در نتیجه اتفاقات ناخوشایند را به حداقل برسانند. استفاده از افراد متخصص در این مورد نیز برای نگه‌داشتن شاخص‌‌های امنیت آسانسور برای افراد، موضوعی غیرقابل چشم‌پوشی است.
آسانسور بیمارستانی یا آسانسور بیماربر (Bed elevator)، در مراکز درمانی و مراکز نگهداری از سالمندان و معلولین استفاده می‌شود. ابعاد کابین این آسانسورها با توجه به نیاز طراحی شده و معمولا در طراحی آن‌ها استانداردهای لازم جهت محیط‌های بیمارستانی (از لحاظ بهداشتی و کاربری) باید در نظر گرفته شود.آسانسور بیمارستانی یا آسانسور بیماربر ویژگی های خاصی دارد؛ در صورت استفاده از درایو در این سیستم ها حرکت کاملا نرم و بدون شوک خواهد بود. دکمه‎ای جهت باز ماندن درآسانسور برای مدت طولانی‌تر از حالت عادی بسته شدن دارد. حداقل بازشوی در۱۳۰ سانتیمتر و حداقل ارتفاع (بازشو) درب کمتر از
۲۱۰ سانت است.دارای سیستم نجات اضطراری برای هر دو سیستم هیدرولیک وکششی است. ظرفیت بین ۱۶۰۰ تا ۲۰۰۰ برای حمل تخت و ۲۵۰۰ کیلوگرم جهت حمل تخت و مسافر با تجهیزات بیمارستانی دارد. بنابراین شکی نیست که تمام امکانات و تاسیسات مکانیکی یک ساختمان از جمله بالابر‌ها و آسانسورها باید با فرآیندهای موجود در آن ساختمان سازگار شوند. همان‌طور که اشاره شد آسانسورهای بیمارستانی باید سرعت، راحتی، ایمنی و ظرفیت را هم‌زمان باهم داشته باشند. علاوه براین، فضای آسانسور نه تنها باید مناسب کارکنان بهداشتی و افراد مختلف باشد، بلکه باید مناسب حمل‌ونقل تجهیزات غذا، تجهیزات اتاق عمل و هم‌چنین تخت‌های بیماران نیز باشند.
اما به نظر می‌رسد به گفته استاندار تهران:«حدود ۸۰ درصد آسانسور مراکز درمانی غیراستاندارد است.» دلیل این میزان از عدم استاندارد چیست؟ باید توجه داشته باشیمعمق که بیشتر بیمارستان‌ها ومراکز درمانی کل کشور دراستان تهران متمرکز شده، بنابراین غیرایمن‌بودن آسانسورهای این بیمارستان‌ها یعنی بازی با سلامت مردم و به‌خطر افتادن جان‌شان. موضوعی که نباید از آن سرسری گذشت.
بیشتر بیمارستان‌های استان تهران قدیمی‌ساز هستند،یعنی شاید بین 20تا 40 سال از زمان ساخت‌شان می‌گذرد. قانون استاندارد اجباری استاندارد آسانسورها در سال ۸۲ تدوین شده، در حالی‌که ساختمان بیشتر بیمارستان‌های تهران پیش از این تاریخ احداث شده‌اند. بنابراین استاندارد آسانسور این بیمارستان‌ها مربوط به 20 تا 40 سال قبل است و نیازمند باز‌سازی واستانداردسازی هستند.
اداره استاندارد استان تهران در بازرسی از 800 دستگاه آسانسور
150 بیمارستان در استان تهران متوجه شد که تنها 5 دستگاه از این آسانسورها منطبق بر استاندارد بودند ومابقی استاندارد لازم را نداشتند. شاخص‌های استاندارد در آسانسورها به دو مسئله فنی و ساختمانی مرتبط است که اکنون بیشترین مورد، مسئله ساختمانی است.