تختک نشینان هامون را دریابیم

درون محدوده دریاچه هامون بلندی‌های به شکل مستطیل و دایره وجود دارد که به آن تختک گفته می‌شود و شغل اکثر کسانی که در آن زندگی می‌کردند، دامداری، صیادی و حصیر بافی بوده است. با خشکیدن دریاچه هامون این تختک‌ها از بین رفته‎اند.
تختک نشین به مردمانی گفته می‌شود که در حاشیه خشک‌شده دریاچه هامون زندگی می‌کنند. زندگی اغلب تختک نشینان وابسته به دامداری است. بسیاری از آنان وابسته به طایفه‌های مختلف‌اند و هرطایفه به‎صورت جداگانه در یک بخش سکونت دارد. محل سکونت دو تا سه اتاقک بیشتر نداشته و این مردم به‎خاطر فاصله زیاد تا شهر، آب آشامیدنی سالم و برق ندارند و به‎سختی زندگی می‌کنند.
تمام زندگی تختک نشینان به دریاچه هامون وابسته است؛ این دریاچه از نظر اقتصادی نقش مهمی در زندگی مردم سیستان دارد. دریاچه هامون کالاها و خدمات زیست محیطی بسیاری را نظیر ماهی، پرنده، نی و 
گیاهان آبزی، فرصتی برای تفرج، تنظیم درجه حرارت و خشکی هوا و زیستگاهی برای پرندگان فراهم می کند. که از نظر اقتصادی و اکولوژیک حایز اهمیت است. تالاب هامون با قرارگرفتن در مرکز مناطق بیابانی و نیمه بیابانی کشورهای ایران و افغانستان، تنها محل زیست پرندگان مهاجر در شرق کشور محسوب می‌شود. از لحاظ اقتصادی نیز برای ساکنان منطقه اهمیتی به‌سزا داشته و منبعی با ارزش است. فعالیت‌های معیشتی مردم حاشیه هامون شامل کشاورزی دامداری، صیادی و صنایع دستی است. حفظ و تداوم این ارزش‌ها در منطقه بستگی به ورودی آب هیرمند داشته و تغییر در هیدرولوژی منطقه باعث تغییر در اکوسیستم و در نتیجه تاثیر بر فراوانی کالاها و خدمات زیست محیطی آن خواهد داشت. با توجه 
به تمام تاثیراتی که این دریاچه بر روی زندگی ساکنان خود دارد، امروزه 
به دلیل نامهربانی‌های طبیعت و هم‌چنین عدم تامین حقابه آب توسط کشور افغانستان، باعث بروز خشکسالی‌ها و افزایش بیش از پیش بیابان‌زایی در این دریاچه و اطراف آن شده است.