چند صداییِ کرونایی و فرایند ادامه‌دار خبر و تکذیب خبر!

وضعیت وخیم کرونایی کشور در دوهفته اخیر، تقریبا اغلب مسئولانِ ذیربط و غیرذیربط را دچار آشفتگی در تصمیم‌گیری کرده؛ این بحران، نیازمند تصمیم‌گیری‌هایی مدبرانه و جدی و عملی است، اما چندصدایی، متاسفانه رشته تصمیم‌گیری‌های مدبرانه را از دست خارج کرده است. بدیهی است که باید در همان اسفندماه، تصمیم‌های جدی و غلط و شديد در مورد کنترل سفرها و مهمانی‌ها و به‌طورکلی ترددهای درون و برون شهری گرفته می‌شد که نشد، اما وضعیت فعلی، زمان پیدا کردن مقصر نیست و باید درطی نشستی به‌دور از هرنوع فرافکنی، مسئولان وزارت بهداشت و ستاد مقابله با کرونا، در تصمیم‌گیری و نحوه اجرای آن، به یک اجماع برسند. اما تنها سخن پرتکراری که این روزها از این دو نهادِ مرتبط می‌شنویم این است که:«کشورباید تعطیل شود، اما این تعطیلی در توان دولت و ملت نیست!» خوب آیا به‌جز قرنطینه سراسری، راه دیگری نیست؟ راهی مانند وارد کردن سریع و بدون اتلاف وقت و مماشات واکسن به هرقیمتی؟ طبعا و حتما جان و سلامت مردم-به‎عنوان سرمایه اجتماعی- آن‌قدر ارزش دارد که بتوان برای آن هزینه و بودجه‌ای خارج از برنامه و دستور تدارک دید و هرچه زودتر واکسیناسیون سراسری را آغاز کرد. 
اما پرسش این است که اگر واکسن، کم است و یا نیست چه‌طور فردي مسئول به آنانی که عجله دارند-و در واقع به‌طور طبیعی برای جان خود و خانواده‌شان نگران هستند- توصیه می‌کند پول بدهند و واکسن بخرند؟ پس حتما و یا احتمالا واکسنی هست که می‌شود خریداری کرد. بگذریم از این‌که این خبر خیلی زود تکذیب شد، اما تاثیر خودش را داشت. «تکذیب»؛ شوربختانه مدتی است به یک سکه ازرواج افتاده بدل شده و حالا با همان خبر نخست احتمالا برخی مردم تصور خواهند کرد واکسنی هست که می‌توان آن‌را از داروخانه‌ها تهیه کرد و کاری هم به تکذیب نداشته و به دنبال آن، به داروخانه‌ها و بازارهای سیاه و سفید دیگر هجوم خواهند برد. اما بی‎شائبه بیائید بپذیریم که در شرایط فعلی، مهم‌ترین درخواست همدلانه مردم این است که این زنجیره چندصدایی و چندتصمیمی و خبر و تکذیب خبر وعدم هماهنگی در موردی که با جان و سلامت مردم دارد، قطع شود.