باران شدید و اصل غافلگیری

خوشبختانه امسال را با بارش‌های خوب بهاری آغاز کردیم که همچنان ادامه دارد. چنین بارش‌هایی دوسال متوالی است که در کشور ما اتفاق می‌افتد؛ اما به گفته کارشناسان، حتی اگر چنین بارشی سه یا چهار سال هم تداوم داشته باشد، به معنای این نیست که ما وارد ترسالی شده‌ایم، کشور ما فعلا همچنان درگیر خشکسالی است.
باران، با این‎که در لطافت طبعش خلاف نیست، اما چندین سال است در مناطق مختلف کشور از شمال تا جنوب موجب سیلاب‎های شدید و خسارت‎های مالی و جانی شده است. خسارت‎هایی که تا سال‎ها مردم و دولت را درگیر می‎کند چرا که بنیه اقتصادی در هر دوطرف جوابگوی تسریع بازسازی نیست. باران، از سوی دیگر به واسطه جنگل‎خواری، جنگل‎زدایی و جنگل‎تراشی و از بین بردن مراتع، به راحتی خاک را می‌شوید و موجب سست شدن زمین و نشست آن می‌شود، به این ترتیب، مردم و دولت از این ناحیه هم دچار خسارت‌های سنگینی می‌شوند.
باران، خانه‌های بسازوبفروشی و ارزان قیمت و مسکن‌های مهر را هم تهدید می‌کند؛ این مجتمع‌ها با مصالح نامرغوبی ساخته شده‌اند که با کوچک‌ترین و ضعیف‌ترین حادثه طبیعی، توان ایستایی خود را از دست می‌دهند و آسیب می‌بینند؛ ‏از کناره‌های پنجره آب راه می‌افتد و وارد خانه می‌شود، سیم کشی‌ها اتصالی می‌کنند و برق قطع می‌شود، بارش تند و طولانی باران همراه با وزش باد موجب افتادن درخت‌ها و تیرهای برق در شهرها و آسیب جانی و مالی برای مردم می‌شود.
همین‌ها را بگذاریم در کنار زلزله‌ای که کلان‌شهری مانند تهران را تهدید می‌کند؛ شهری که با یک بارش تند، چنین به هم می‌ریزد، با زلزله بالای 6 ریشتر چه وضعیتی خواد یافت؟!
نگذاریم غافلگیری به یک اصل گریزناپذیر تبدیل شود؛ به حوادث تلخ و تکرار آن‌ها عادت نکنیم. مردم و دولت باید در کنارهم بتوانند چنین مشکلاتی را به‌سرعت و بدون احتمال تکرار حل کنند. دولت باید مراقب سرمایه‌های اجتماعی خود باشد.