لزوم بازنگري به تاب‌آوري شهر در برابر ساختمان‌هاي فرسوده

شهر، مجموعه‌اي است از ساختمان‌ها، كه با گذشت زمان يا نياز به تعمير دارند و يا به تخريب و دوباره‌سازي. بنابراين روند ساخت‌وساز شهر در جهت تازه و ايمن نگاه داشتن با توجه به استانداردهايي كه هر از گاهي نوين مي‌شوند،
هم وظيفه شهروندان است و هم شهرداري. براساس بند14 ماده 55 قانون شهرداري‌ها، بناهاي فرسوده-چه تاريخي و چه معمولي- با حضور نماينده ميراث فرهنگي و نيز كارشناسان معماري و ساختمان‌سازي، بايد تعمير و يا نوسازي شوند. در واقع پيش‌وبيش از شهروندان اين وظيفه برعهده شهرداري است كه بداند تعداد بافت‌هاي فرسوده شهر به چه ميزان بوده و چگونه بايد نسبت به نوسازي آن‌ها اقدام شود. اما البته به گفته معاون معماري و شهرسازي شهرداري تهران، نمي‌توان تعداد دقيق و مكان بافت‌هاي فرسوده را اعلام كرد چون اين مسئله، به امنيت ملي مربوط مي‌شود. اما اشاره به اين نكته ضروري است كه حتي اگر نبايد تعداد دقيق بافت‌هاي فرسوده علني شود، اما اين مسئله از بار مسئوليت شهرداري نسبت به نوسازي آن‎ها و نيز اطلاع‎رساني به مردم در رابطه با ايمن كردن خانه‎هاي‎شان، نمي‌كاهد؛ آن‎هم در حالي كه امكان زلزله وجود دارد و بدون زلزله هم گاهي اين بافت‎ها ريزش مي‎كنند يا دچار حادثه‎اي مانند پلاسكو مي‎شوند.
 در حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار واحد فرسوده يا نيمه فرسوده وجود دارند كه ضمن كاستن از تاب‌آوري شهر، با یک زلزله ۶-۷ ریشتری آوار مي‌شوند و همين امر موجب افزايش مرگ‌ومير و معلوليت مي‌شود. انتظار اين است آن‌چنان كه معاون معماري و شهرسازي شهرداري تهران گفته ضمن حفظ محرمانگي و مسائلي كه به امنيت ملي مربوط مي‌شود؛ اما به مالكان ساختمان‌هايي از اين دست كه حتما شناسايي هم شده‌اند، در مورد ايمن كردن ساختمان‌ها، اطلاع‌رساني شود.