رابطه مردم، ‌مسئولان و گراني

همين هفته گذشته بود كه با سخنان عجيب مديرعامل دوشركت خودروسازي، اجازه افزايش قيمت 35 درصدي خودرو توسط رئيس‌جمهور اتفاق افتاد. قيمت پرايد درب كارخانه به 90 ميليون و در بازار به 100 ميليون رسيد.

اما از عجايب و غرايب اين ماجرا آن‌كه اكنون مسئولان از مردم مي‌خواهند نخرند، تا ارزان شود؟! آيا مي‌شد دستور افزايشي اتفاق نيفتد تا دوباره مردم متهم به ازدحام در خريد نشوند، كه دوباره از آن‌ها خواسته شود كه اگر نخريد ارزان مي‌شود؟ واقعا اگر مردم كالاي گران شده را نخرند، قيمت آن كالا ارزان مي‌شود؟ وقتي قيمت كالايي با يك مصاحبه پرهياهو افزايش مي‌يابد، مسئولان به جاي نظارت و پيگيري موضوع و علت‌هاي افزايش اين قيمت‌ها در مورد هر كالايي و كنترل اوضاع بازار، صرفا از مردم مي‌خواهند نخرند!

آيا به همان ترتيب اگر مردم بنزيني را قيمتش توسط خود دولت افزايش يافته نخرند، ارزان مي‌شود؟

آيا اگر مردم پرايدي را كه توسط خود دولت مجوز گران شدن گرفته، نخرند، ارزان مي‌شود؟ آيا منظور از رونق اقتصادي گران كردن توسط دولت و توصيه شدن مردم به نخريدن بازهم توسط دولت بود؟

آيا منظوراز رونق اقتصادي اعلام كف يك ميليون و هشتصدي حقوق كارگري و به دنبال آن اعلام خط فقر 9 ميليون توماني، هر دو توسط خود دولت بود؟

يعني تنها توصيه‌اي که يك مسئول در بدنه دولت مي‎تواند به مردم بکند اين است كه «نخريد!». در حالي كه نه گمرک سنگين براي واردات خودرو برداشته مي‎شود، نه نظارت خاصي روي قيمت‎ها و نحوه توليد و استاندارد و غيراستاندراد بودن آن وجود دارد. تنها كاري مسئولان در ارتباط با تورم و گراني مي‌كنند توصيه به نخريدن است؛ و اين يعني تنها راه حل اقتصادي موجود در جامعه ما.