رتبه دوم شاخص فلاكت و چوب حراج به هرچه بشود فروخت!

خبر اين است كه اخيرا، برخي كشف كرده‌اند كه سرقت و يا قاچاق خاك جنگل‌هاي كشور آسان‌تر از قاچاق چوب و ديگر منابع طبيعي است و به همين دليل كاميون كاميون خاك جنگل‌ها را بار كرده يا به خارج از كشور قاچاق مي‌كنند يا در ميدان‌هاي شهر به حراج مي‌گذارند. مسئله تنها اين نيست كه چرا خاك جنگل كه براي ساخته شدن يك سانتي‌متر مربع آن بايد 100 سال زمان بگذرد، قاچاق يا حراج مي‌شود؛ مسئله فقر دامنگيري است كه موجب شده برخي از مردم به هرچه كه بشود آن‌را به پول تبديل كرد، دست درازي مي‌كنند، درپوش فاضلاب‌ها، كابل برق و تلفن، ستون‌هاي فلزي عايق صداي بزرگراه‌ها و هر مورد از خدمات و مبلمان شهري كه مقداري فلز در خود داشته باشد، از دستبرد اين گرسنگان ‍ژان‌والژاني، جان سالم به در نمي‌برد و در كسري از ثانيه اين ابزار و وسايل به پول تبديل مي‌شوند. اين‌ها را نگفتيم كه بگوئيم حق با اين سارقان است، كه دست‌شان تنها به چنين سرقت‌هاي كوچكي مي‌رسد، كه حق با هيچ سارقي در هيچ رده و مرتبه‌اي نيست. اما لازم است مسئولان ذيربط با توجه به افزايش چنين دزدي‌هايي، بررسي كنند كه چرا اين نوع دزدي‌ها، كه طبعا درآمد چنداني هم براي سارقان ندارد و در حد تامين قوت‌لايموت است، ناگهان افزايش يافته است؟ آيا افزايش چنين سرقت‌هاي حقيرانه‌اي بستگي مستقيم و يا غيرمستقيم با افزايش شاخص فلاكت در كشورمان و رسيدن به رتبه دوم جهاني در اين زمينه ندارد؟ آيا جز اين است كه هر چه فقيرتر مي‌شويم  چنين سرقت‌ها و خفت و زورگيري‌هايي افزايش يافته و بيشتر موجب كاهش ناامني در شهرها و امنيت جاني و مالي مردم شده و خطر از دست رفتن منابع طبيعي را در پي دارد؟!