«بازگشت به مدرسه» نیازی عمیق،اما پر چالش

دکتر "رضا مراد صحرایی" پس از آنکه توانست از نمایندگان مجلس برای تصدی وزارت آموزش و پرورش رأی اعتماد بگیرد در تشریح برنامه های 9گانه خود "مدرسه" را مهمترین بخش این برنامه راهبردی خود عنوان کرد و بیان داشت که با ایده «بازگشت به مدرسه» به دنبال تحول هستیم.
این ایده وزیر جدید در دل خود انبوهی از مفاهیم عمیق آموزشی و آسیب شناسی در حوزه های تربیتی و اجتماعی را گنجانده است.
"بازگشت به مدرسه" به مفهوم این نیست که ما در حوزه های مختلف آموزشی رشد کرده ایم و در عرصه امور مربوط به مدارس بی توجه بوده ایم و باید به آن بازگردیم!. بلکه این "بازگشت به مدرسه" به معنای بازگشت به
نقطه ای است که اکثر عقب ماندگی های ما در حوزه آموزشی و عرصه های تربیتی مربوط به آن می شود. البته امیدواریم که مراد دکتر صحرایی نیز همین باشد...
ما باید نقطه شروع هرگونه توسعه و تعالی در حوزه های مختلف آموزشی،فرهنگی، تربیتی، مذهبی، و اجتماعی را در مدرسه پایه گذاری کنیم. چرا که محل شکل گیری و رشد فکری نیروی انسانی سازندگان آینده ایران در پشت همین میز و نیمکت های مدارس خواهد بود.
ما در بحث امور مختلف مدارس اعم از برنامه آموزشی، فضای فیزیکی، تربیت معلم، رضایت اقتصادی معلم و کادرآموزشی، کیفیت برنامه های درسی و ترسیم چشم اندازهای آموزشی براساس الگوهای ایرانی و اسلامی دچار کمبودهای بسیاری هستیم و اگر تاکنون این سیستم زمین گیر نشده صرفاً به سبب از خودگذشتگی و ایثار معلمان و کادر آموزشی است که با تمام کمبودها و نارضایتی های صنفی دست از رسالت خود برنداشته اند و با سیاست های سلیقه ای مسئولان داخل و خارج از آموزش و پرورش سوخته و ساخته اند.
اگر وزیر محترم ایده "بازگشت به مدرسه" را مطرح نمی کرد شاید امثال این متن سیاهه نمی شد و سطح توقعات از برنامه ریزی و عملکرد ایشان در این وزارتخانه بالا نمی رفت. چرا که کمبودهای موجود در بخش مدارس مطابق با آنچه در بالا گفته شد به قدری است که طرح ایده "بازگشت به مدرسه" انتظار عمومی را دو چندان می کند تا بالاخره برنامه و راهبردی توسعه محور برای این بخش در نظر گرفته شود.
درحال حاضر بسیاری از فرزندان ایران درمناطق مختلف کشور از امکانات تحصیل محرومند و یا در پائین ترین سطح آن قرار دارند و داشتن یک اتاقک و تخته سیاه برای آنها آرزوست و دیدن معلمی دلسوز برایشان فرشته نجات تلقی می شود.
می دانیم که متأسفانه نگرش ها و برنامه ریزی های کلی کشور برمحور آموزش و پرورش نیست و اولویت های دیگر همواره بالاتر از این بخش در اسنادچشم انداز و بودجه محور قرار دارند؛ همچنین انتظار معجزه از وزیر جدید نیز وجود ندارد، اما از فردی که در برنامه راهبردی خود ایده "بازگشت به مدرسه" را عامل و محرک تحول و پیشرفت قلمداد می کند، انتظاراتی بیش از این می رود.
توصیه خیرخواهانه ما به وزیر جدید این است که نسبت به پتانسیل های موجود در وزارتخانه تحت امرش واقع نگر باشد و حداقل یکی از مشکلات بنیادی در این حوزه را چاره کند و نامی نیک از خود به یادگار بگذارد، چرا که بیش از این انتظاری نیست...