توجه به نوسازی بعضی از مراکز پایتخت

سرانجام پس از مماشات غیراصولی و عدم انتشار نام ساختمان های نا ایمن در پایتخت، معاون حقوق عامه و پیشگیری از وقوع جرم دادستانی کل کشور از تشکیل پرونده قضایی برای هر یک از ساختمان‌های ناایمن در دادستانی تهران خبر داد و گفت: انتشار اسامی این ساختمان‌ها به صورت شفاف و با ذکر موارد ناایمنی از نظر دادستانی منع قانونی ندارد و در نهایت نام برخی از آنها منتشر شده است.
براساس این گزارش تاکنون برای 93 ساختمان پرونده قضایی تشکیل شده و کارشناسان وزارت راه،مسکن و شهرسازی و معاونت شهرداری با رعایت حقوق مالکان و متصرفان موظف به رفع موارد ناایمنی شده اند.
نکته قابل توجه در مشاهده اسامی ساختمان های نا ایمن در پایتخت به نام چندین بیمارستان و مرکز درمانی برمی خوریم که درحال حاضر هرکدام به عنوان یکی از پر مراجعه ترین مراکز به حساب می آیند. بیمارستان
 امام خمینی(ره)، بیمارستان رسول اکرم(ص)، بیمارستان لولاگر،بیمارستان طرفه، بیمارستان سینا، بیمارستان بوعلی، بیمارستان فیاض بخش و بیمارستان شهدای یافت آباد، همگی از جمله مراکز پرتردد و شلوغ به لحاظ بستری و حضور افراد در این مکان های می باشد.
ضمن اینکه عمر بیشتر این بیمارستان ها بیش از نیم قرن می باشد و هرکدام پتانسیل تبدیل شدن به موزه بهداشت و درمان را دارند! اما با این حال همچنان در عین فرسودگی درحال ارائه خدمات هستند. کوچکترین خطری به لحاظ تهدید آتش سوزی و یا زلزله و هرگونه حوادث مترقبه در شهر و یا در این مکان ها می تواند فشار شدیدی را بر تاب آوری بیمارستان های مذکور وارد خواهد ساخت و شدت تلفات و آسیب های احتمالی در آن قابل وصف نیست.
برخی دیگر ازاین ساختمان های مربوط به پاساژها و سراهای تجاری در بازار می باشد. محلی که درحالت عادی حتی امکان تردد مردم پیاده نیست، چه برسد به حضور نیروهای امدادی در زمان وقوع حوادث احتمالی!. شدت فرسودگی در بازار تهران بسیار بیشتر از بیمارستان های پایتخت می باشد به گونه ای حتی یک فیلتر سیگار روشن به تنهایی قادر است میلیاردها تومان خسارت به بار آورد و جان های بسیاری را تهدید کند.
متأسفانه رویه و منطق بهره کشی از امکانات در کشورمان در ابعاد این چنینی بسیار هزینه آور بوده است. شکی نیست که بازار دارای یک ظرفیت مشخص است، اما وقتی وجب به وجب آن را به طور قانونی و یا غیرقانونی خدماتی همچون آب و برق تلفن داده ایم، و با این توجیه که می توانند درآمد کسب کنند و اجاره و مالیات و عوارض و ... بدهند، عملاً انباشت خطر و تهدیدات را در این فضاها پذیرفته ایم.
داستان پلاسکو تنها یکی از ده ها و بلکه صدها بمب آماده انفجار بود که آن حادثه تلخ را به بار آورد. لذا تکرار آن در ساختمان ها و مراکز مشابه دیگر نمی تواند به منزله حادثه تلقی شود و صرفاً برای آن عزای عمومی برگزار کنیم و یادبود بگیریم.
شاید گفته شود برخی مالکان و صاحبان مشاغل در این زمینه همکاری نمی کنند، اما در مورد بیمارستان ها و مراکز درمانی بهانه چیست؟! ضمن این که می توان با برنامه ریزی مناسب و درنظر گرفتن تسهیلات و یا انتقال مکان کسب و کارشان زمینه ترمیم و تخریب و تجدید ساخت این مکان ها را در دستور کار قرارداد.
تمام این موارد شدنی است و موضوع لاینحلی نیست، بلکه نیازمند یک برنامه ریزی و هماهنگی مناسب میان وزارتخانه های مرتبط و نهادهای شهری و نظارتی است. اگر این زنجیره همکاری شکل بگیرد قطعاً می توان امیدوار بود که حتی بازار تهران را سروسامان داد چه برسد به بیمارستان های فرسوده ای که به طور بالقوه جان هزاران بیمار را تهدید می کند.