حرفه ای گری در دیپلماسی ایرانی کجاست؟!

پس از انقلاب سال ۵۷ اساساً سیاست خارجی و دیپلماسی کشورمان به گونه خود را بازسازی کرد که بتواند در عرصه های مختلف جهانی و منطقه ای حتی در صورت داشتن مخالفت با تحولات و موضوعات مختلف، وجهه ای از عقلانیت و مدیریت منطقی از خود نشان دهد.

حرفه ای گری در دیپلماسی ایرانی کجاست؟!


 

 پس از انقلاب سال 57 اساساً سیاست خارجی و دیپلماسی کشورمان به گونه خود را بازسازی کرد که بتواند در عرصه های مختلف جهانی و منطقه ای حتی در صورت داشتن مخالفت با تحولات و موضوعات مختلف، وجهه ای از عقلانیت و مدیریت منطقی از خود نشان دهد.
این رویه تا سال ها توانسته بود ایران را به عنوان کشوری موثر در روابط بین الملل نگه دارد و حتی اختلافات موجود با غرب نیز به سبب داشتن نوع رویه حرفه ای در دیپلماسی، مانع قطع روابط و یا تنش های تعاملی نشده بود.
متأسفانه در دولت های نهم و دهم این حرفه ای گری دستگاه دیپلماسی کشورمان با اعمال سلیقه های فردی و پرداختن به موضوعاتی بی حاصل و بی منفعت برای کشور، آن چهره حرفه ای و با دیسپلین نزد جامعه جهانی را به گونه ای غیر حرفه ای نمایان ساخت. متأسفانه پس از آن مدام این رویه های غیرحرفه ای ادامه یافت و واکنش ها و اظهارات مختلفی را در حوزه سیاست خارجی مشاهده کردیم که اکثراً موجب افزایش هزینه برای کشور گردید.
در زمره این واکنش ها باید به مسئله برجام اشاره داشت که بعضاً اظهاراتی شنیده می شود که از ادامه مذاکرات و یا پیام های واصله از طرف آمریکا و غرب حکایت دارد که تمایل به انجام مذاکره و توافق دارند. اما وقتی واکنش های طرف مقابل را مشاهده می کنیم کوچکترین نشانی از این مواضع دیده نمی شود!. همین چند روز پیش بود که وزیر خارجه بیان داشت که پیغام آمریکا در مورد از سرگیری مذاکرات را توسط عراق دریافت کرده است.
اما پس از آن سخنگوی کاخ سفید با ادبیاتی سخیف این ادعا را رد کرد و آن را در زمره توهمات مقامات ایران شمارد!. آیا استفاده از چنین ادبیاتی درمورد کشورمان موجب رنجش عمومی و تضعیف جایگاه رسمی دستگاه دیپلماسی نمی گردد؟!
اصل بر این است که آمریکایی ها مکر و بداخلاقی کرده اند و پیغام هم فرستاده اند، اما عقلانیت دیپلماسی حکم می کند که چنین پیغام هایی که باواسطه ارسال می شوند تا زمان پیگیری و نتیجه قطعی این چنین گسترده علنی نشود.
 این مسئله ای بسیار ساده در حوزه دیپلماسی حرفه ای است که مکاتبات و پیام های شفاهی بی واسطه یا با واسطه تا زمان به قطعیت رسیدن و یا هماهنگی های لازم مخفی بماند. در غیر این صورت طرف مقابل به سبب ملاحظاتی که از باب غیرعلنی بودن پیامش لحاظ کرده بود، اساس آن را رد می کند و به قول معروف طرف مطرح کننده این مسائل "سنگ روی یخ" می شود.
از دستگاه وزارت خارجه کشورمان با توجه به اصالت و تجربه های
ارزنده ای که دارد، انتظاری بیش از این می رود که بی جهت در دام رسانه ای غرب بیفتد و این چنین مورد هجمه سیاسی از سوی غرب گردد. همانطور که گفته شد صحت گفتار وزیرخارجه ملاک باور است، اما دیپلماسی صرفاً عرصه صداقت نیست، بلکه باید در این مسیر "حکمت و مصلحت" را لحاظ کرد تا خدشه ای به "عزت" ملی وارد نشود.