رئیس مجلس پیشین، تعیین‌کننده ساختار عملکردی رئیس مجلس آتی!

یکی از پرچالش‌ترین مسائل پس از انتخابات هر دوره از نمایندگان مردم در مجلس، انتخاب رئیس مجلس است؛ رئیسی که خود نیز مانند تمام نمایندگان دیگر، منتخب مردم است و این‌بار برای دوم به‌عنوان سکاندار، از سوی نمایندگان دوباره انتخاب می‌شود. طبعا چنین انتخابی، چالش‌های فراوانی درذات خود دارد؛ تعداد رای‌های او، سابقه و نحوه مدیریتی او، تعداد موافقان و مخالفانش، نحوه برخورد رسانه‌ها و جهت‌دهی آن‌ها به چنین انتخابی و ...
پس نمی‌توان به انتخاب رئیس مجلس از یک زوایه و نیز یک‌طرفه و یک‌سویه نگاه کرد. اما می‌توان روسای مختلف مجلس و نحوه عملکرد آنان را در طول این سال‌ها مقایسه کرد؛ حداقل می‌توان با توجه به تعداد رایی که هر رئیس مجلس با آن به‌عنوان نماینده وارد مجلس شده میزان کارایی و توانایی او را در حل مشکلات مردم سنجید؛ تعداد رای مردم مشخصا، نشان‌دهنده اولا نظر آنان نسبت به عملکرد مجلس پیشین و دوم نمایاننده میزان امیدواری آنان نسبت به مجلس آینده است. پس آن‎چه در ابتدا باید انجام شود مقایسه روسای مجلس‌های گذشته است با رئیس مجلس تازه؛ گرچه هنوز رئیس جدید مجلس کار خود را آغاز نکرده، اما می‌توان براساس عملکردهای پیشین مدیریتی‌اش حدس زد که او چگونه نمایندگان ملت را راستای منویات رای‌دهندگان هدایت خواهد کرد. طبعا از ریاست
12 ساله لاریجانی در مجلس، که نسبت به تمام روسای مجلس دیگر، زمان بیشتری عهده‌دار این مسند و مسئولیت مهم بوده است، می‌توان به‌عنوان محک برای سنجش عملکرد دیگر روسای مجلس استفاده کرد؛ چرا که معمولا برخی از روسا و مدیران و مسئولان در بدنه دولت، همواره به مدت کوتاه چهارساله مسئولیت خود برای اعمال تغییرات ساختاری و یا از میان برداشتن مشکلات، معترضند. اکنون اما ما رئیس مجلسی داریم با
12 سال سابقه ریاست که می‌توان با توجه به عملکرد او، به قضاوت در مورد عملکرد روسای گذشته و آتی نشست. چرا که در نهایت همان‌هایی که رای می‌دهند، داوران اصلی این میدان خواهند بود.