آیا مساوات شغلی برای تمام اقشار فراهم است؟!

علیرغم انتقادات عمومی و رسانه ای به موضوع حضور فرزندان دانشجوی اعضای هیأت علمی در دانشگاه محل خدمت، باردیگر این مسئله مورد توجه قرار گرفته است و سازمان سنجش نیز بر آن صحه گذاشته و بیان داشته:
 " نقل و انتقال فرزندان اعضای هیأت علمی به صورت سیستماتیک است تا فرزندان آن‌ها بتوانند در محل کار پدر یا مادر تحصیل کنند که شرط هم دارد و حتما باید ۹۰ درصد نمره آخرین نفر قبول شده در دانشگاه مقصد را هم داشته باشند".
حال سئوال و ابهام اینجاست که اساساً ضرورت انتقال فرزندان به دانشگاه محل خدمت والدین چیست؟! به فرض یک دانشجو در شمال کشور در
رشته ای قبول شده و پدرش دریکی از دانشگاه های تهران عضو هیأت علمی است، چرا باید امکان انتقال به محل دانشگاه پدرش را داشته باشد؟!
آیا این امکان برای دیگر اقشار جامعه نیز وجود دارد؟! به عنوان مثال درهمان دانشگاه آیا یک نیروی رسمی و خدماتی می تواند فرزند خود را به دانشگاه محل خدمتش منتقل کند. یا در مدلی دیگر آیا یک مهندسی که در پتروشیمی مشغول به کار است آیا می تواند خانواده و فرزندانش را با خود همراه کند. موقعیت شغلی چه امتیازی تلقی می شود که از بابت آن فرزندان بتوانند از تسهیلاتی برخوردار شوند که دیگران از آن محرومند.
بحث عدالت به خصوص در امر آموزش دچار نقصان های بسیاری است که برای هریک از آن می توان تحلیل و مطالب مختلفی را نگارش کرد. اما در همین مورد خاص بحث عدالت آموزشی زیرسئوال و ابهام قرار دارد.