گره گشایی از معیشت با افزایش اشتغال

باید اذعان داشت که دولت کنونی زحمات بسیاری در حوزه کمک به معیشت مردم با تخصیص یارانه نقدی، بسته معیشتی و پرداخت فوق العاده مالی به افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی انجام داده است. اما تمام این زحمات همچون دادن ماهی به دست مردم می باشد که متأسفانه به سبب تورم بالا در اقتصاد این کمک ها مثل قالب یخ مدام درحال آب شدن است و با گذشت اندک زمانی دیگر ارزش چندانی ندارند و این ابهام وجود دارد که دولت تا به کی می تواند و باید این کمک ها را پرداخت کند.
اما مسئله اصلی تمام اقشار نیازمند و مردمی که جزو دهک های پایین جامعه هستند مسئله درآمد است. درآمدی که اغلب قطع شده و یا بسیار ناچیز و یا موقتی است. درحالی که اقشاری که شاغل هستند حداقل قادرند با اتکا به درآمد ثابت خود تا حدی زندگی خود را مدیریت کنند.
مهمترین نیاز و ضرورت خود اتکایی این اقشار نیازمند ایجاد اشتغال است و مهمترین چالش امروز اقتصاد کشور تولید می باشد.
به عبارتی اگر دولت بتواند تولید را تقویت کند زمینه اشتغال پایدار فراهم خواهد شد و فراهم سازی اشتغال به منزله تقویت بنیه اقتصادی خانواده ها می باشد.
این مهم میسر نخواهد شد جزء با برنامه ریزی در جهت تقویت
بخش های تولیدی کوچک و متوسط، چراکه اغلب این واحدها به سبب افزایش هزینه های اولیه تولید و افزایش هزینه های ثانویه همچون مالیات و بیمه و عوارض و... دچار رکود و تعدیل نیرو و حتی ورشکستگی شده اند. زنده شدن این واحدها منجر به بازگشت بسیاری از افراد به چرخه اشتغال خواهد شد و درآمدی مضاعف به خانواده ها تزریق خواهد شد.
دولت هرچقدر یارانه و کمک بلاعوض نقدی و غیر نقدی به مردم بدهد در نهایت سرمایه ای نه به ثروت کشور و نه به جیب مردم اضافه خواهد شد. اما با ارتقای اشتغال علاوه بر توسعه اقتصاد موجب ارتقای جایگاه معیشتی اقشار ضعیف جامعه خواهد شد.