ابهامات را از افکار عمومی دور کنید

مشکلات معیشتی و نارضایتی های اقتصادی از وضعیت فعلی موضوعی است که غیرقابل کتمان است و این تنها امید و مقاومت و نجابت مردم است که این حجم از گرفتاری را تاب می آورند.
اگر قرار بود همچون اعتراضات عمومی در فرانسه توسط جلیقه زردها و یا کامیون داران در کانادا و یا کشاورزان ایتالیایی دست به اعتصاب و برهم زدن نظم عمومی و روال اداره کشور بزنند، مسلماً شرایط اینگونه که امروز هست، نبود!.
حال در برخورد با چنین ملتی صحیح و اخلاقی نیست که امور را با ابهام و بی خبری افکارعمومی پیش ببریم. اینکه مردم اخبار مختلف سیاسی و اقتصادی را از رسانه های خارجی می شوند و یا از طریق
شبکه های فارسی زبان خارج نشین از برخی اقدامات مطلع می شوند، اقدامی به شدت مخرب درجهت حفظ اعتماد عمومی و ماندگاری به پای نظام و انقلاب می باشد.
مراد از طرح این بحث درجریان گذاشتن مردم در برخی مسائل همچون روند مذاکرات و تصمیمات هسته ای و یا قراردادهای تجاری با قدرت های بزرگ است. در میان برخی برای توجیه این اقدام ناپسند مسائل امنیت اطلاعات را مطرح می کنند که توجیهی ساده انگارانه است. چرا که وقتی روزنامه های انگلیسی زبان در اروپا و آمریکا به اطلاعات موجود دسترسی دارند و شبکه های فارسی زبان خارجی از آن گزارش تهیه می کنند، دیگر چنین موضوعی سنخیت
ندارد.
اگر به صرف اینکه بپذیریم بحث امنیت اطلاعات طرفین قرارداد ملاک باشد،باید بررسی و تحلیل کرد و دید عدم درمیان گذاشتن این قبیل موضوعات با مردم چقدر معایب و محاسن درپی خواهد داشت.
مسلماً اطلاع مردم از تصمیمات این چنینی می تواند نوعی همگرایی و هم افزایی میان ملت و مسئولان ایجاد کند و در میادین دیپلماسی اهرم فشار و قدرتی در مقابل دیگر کشورها قلمداد می شود.
اینکه در کلام می گوییم مردم ایران صلاح کشور را تشخیص
می دهند و صاحبان این مملکت هستند،پس باید بپذیریم که نظرشان درجهت منافع ملی خواهد بود و لذا نمی توان اختلاف و تناقضی با منافع ملی و سیاست های کلان کشور باشد.
اما اگر این کلام را صرفاً به عنوان شعار مطرح کنیم و درعمل مردم را محرم سیاست ها و اقدامات مهم کشور قرار ندهیم، قطعاً درز اطلاعات و مشخص شدن ماهیت عمل کارگزاران کشور زیر سئوال خواهد رفت و مهمتر از آن اعتماد عمومی به حسن نیت نظام در حفظ منافع کشور ملت خدشه دار خواهد شد.
امروز در جایگاهی قرار داریم که کشور بیش از هر زمان دیگر نیاز به همراهی ملت دارد و این همراهی باید با فراهم سازی رضایت آنها از زندگی و احترام به نظر و سلایقشان در امور کلان کشور محقق گردد.
در غیر این صورت با اقدامات تک محورانه و در اصلاح مخفی کاری های مصلحت اندیشانه صرفاً مردم را از حول همگرایی ملی دور
می کنیم و این بزرگ ترین ضعفی است که دشمنان روی آن حساب
باز کرده اند.