زندگی فقرا در ایران ثروتمند

در طی دو دهه گذشته که در عرصه خبر و رسانه فعالیت داشته ام، در هر دولت و هر مجلسی این گزاره را از زبان مسئولان و نمایندگان ملت شنیده ام: «خوزستان روی نفت نشسته و مردمش فقیرند!». قطعا پیش از آن نیز دردها و مشقت های مردم جنگ زده خوزستان در سخنرانی ها و مصاحبه های مسئولان مطرح شده و هر دوره این گزاره مورد تکرار و تاکید قرار داشته است.
اما هنوز مقامات استانی و نمایندگان بومی از گسترش محرومیت های مردم این خطه می گویند و بر ثروت نهفته درآن اشاره می کنند و همچنان شاهد این دور باطل هستیم و اقدامی در عرصه عمل صورت نمی گیرد.
البته این گزاره تنها به مردم خوزستان و مناطق محروم منتهی
نمی شود بلکه دیگر استان های کشور نیز به نحوی درگیر این عارضه هستند. بودجه های تعیین شده تامین نمی شود، بودجه های تخصیص داده شده به میدان عمل نمی رسد(حیف و میل می شود)،طرح های عمرانی اولیه همچون فاضلاب شهری سال ها میان پیمانکاران دست به دست
می شود و بودجه های فراوان به باد می رود.
این درحالی است که تنها خوزستان روی نفت و ثروت ننشسته و سراسر ایران سرشار از ثروت و منابع طبیعی است و مردم هر منطقه از کشورمان امانتدار منابعی هستند که اگر به آنها توجه شود،علاوه بر اینکه می توانند نیازهای معیشتی خود را تأمین کنند،بهره وری فراوان برای کشور خواهند داشت. امروز در هرکجای نقشه ایران انگشت بگذارید می بینید که ثروتی نهفته دارد و اگر به پتانسیل های موجود درآن توجه شود مشکلات فراوانی همچون بیکاری و فقر بومیان ریشه کن خواهد شد.
از معادن سطحی و زیرسطحی و محصولات کشاورزی و دریایی و صنایع دستی گرفته تا ذخایر نفت وگاز و غیره به گونه ای در ایران پراکنده شده است که نمی توان هیچ منطقه ای را به لحاظ منابع طبیعی فقیر و محروم یافت. اما این پتانسیل ها هرز می رود و مدیریت سازنده برآن صورت  نمی گیرد.
معادن در شهرها و روستاهای مختلف درحال فعالیتند اما بهره بردار آن افراد و شرکت هایی هستند که هیچ سنخیتی با مردم بومی آن منطقه ندارند و حتی پیمانکارانی هستند که از جانب شرکت های خارجی مشغول به کار هستند.
در سراسر کشور امکان تاسیس و راه اندازی کارخانه و واحد تولیدی و در مقیاسی بزرگتر تأسیس هلدینگ های سرمایه گذاری وجود دارد که می تواند مردم آن منطقه را از فقر و تنگدستی نجات دهد و دیگر جوانان به خاطر بیکاری و نداشتن درآمد اقدام به فروش موادمخدر ویا بزه های خرد و کلان نکنند و حکومت نیز مجبور نباشد به جای صرف هزینه برای اشتغال زایی، هزینه های فراوان برای ساخت زندان و بازداشتگاه و کلانتری  ومجتمع های قضایی اختصاص دهد.
لذا انتظار می رود تا مسئولان و نمایندگان ملت، توجه ویژه به پتانسیل های بومی استان های مختلف کشور داشته باشند تا خطه ای همچون خوزستان که سال ها یک تنه هزینه کل کشور را از بابت نفت تأمین کرده اند و در صف مقدم جنگ تحمیلی بودند و از جان خود مایه گذاشتند، امروز به خاطر نداشتن سیستم فاضلاب دچار بیماری های عفونی شوند و جوانانش از فرط بیکاری به کارهای خلاف روی بیاورند. ایران ثروتمند است و در شأن ملتش نیست که فقیر زندگی کنند.